در ماه هاي آغازين عمر انقلاب اسلامي و پس از تسخير لانه جاسوسي آمريكا در ايران، موج نخست تحريم هاي ضدايراني آغاز شد. موضع امام خميني(ره) اما غرب را غافلگير كرد.

ايشان در ۲۵ آذر ماه سال ۱۳۵۸ در جمع پاسداران اينگونه پاسخ غرب را دادند: ما از اين به بعد ديگر اجازه نخواهيم داد كه اجانب در مملكت ما بيايند و آقايى كنند به ما. ما خودمان هستيم. هر چه هم مى‏خواهند آنها فشار بياورند و نقشه بچينند براى اينكه محاصره اقتصادى بكنند. ما از محاصره اقتصادى باكى نداريم. علاوه، مگر دنيا تابع آقاى كارتر است كه وقتى كه بگويد بايد محاصره اقتصادى بشود، همه دنيا بگويند چشم! ما محاصره اقتصادى مى‏كنيم. اين از اشتباهاتى است كه اين ابرقدرتهاى خالى از عقل مى‏كنند كه خيال مى‏كنند حالايى كه من يك قدرتى دارم تمام مردم، تمام عالم تابع من هستند. حتى در مملكت خودشان هم، در همان پستهاى وزارتشان هم با ايشان موافقت ندارند و ايشان را تقبيح مى‏كنند. و ايشان را بايد از صحنه سياست خارج كنند.




امام راحل ۳ روز بعد در مصاحبه اي با حسنين هيكل، نويسنده و روزنامه نگار مصرى، همان موضع را تكرار و اين تصور را بي اساس دانستند كه «محاصره اقتصادى» از طرف آمريكا همه درها را به روي ايران مي بندد: اين هم از آن خيالاتى است كه ايشان كردند پيش خودشان. در آن كاخ سفيد قهوه خوردند و يا اگر مى‏خوردند و پاهايشان را روى هم انداختند اين فكر را كردند. ما پيشمان اين حرفها مطرح نيست. ما اين را گفتيم كه ما خودمان از اين زمين خدا، روزى خودمان را در مى‏آوريم. و علاوه كى گوش مى‏دهند مردم به اين حرفها؟ دولت خودشان هم در يكى دو دفعه تا حالا دو سه دفعه تا حالا گفته‏اند كه اين حرف صحيح نيست.



با اين حال تبليغات گسترده غرب براي ترساندن ايران اسلامي از تحريم اقتصادي با قدرت ادامه يافت؛ اما موضع مردم و امام امت همان بود كه بود. امام(ره) روز ۱۰ دي ماه در جمع روحانيون اروميه تصريح كردند: اگر ما را محاصره اقتصادى بكنند ما فعالتر مى‏شويم. به نفع ما هست. محاصره بكنند ما را، از اين هم هيچ نترسيد. از اين دشمن؛ دشمنى كه آمده در داخل ما و ما را مى‏خواهد از داخل فاسد كند، اين ترس دارد كه ما به جان هم بيفتيم، من شما را لعن كنم، خداى نخواسته شما من را لعن كنيد، و ملت با صورتهاى مختلف، حزبهاى مختلف، جمعيتهاى مختلف [در برابر هم قرار بگيرند].

حضرت امام خميني(ره) در وصيت نامه سياسي الهي خويش هم ضمن تاكيد بر استقامت تا رهايي از وابستگي ها به كشورهاي ديگر،‌ تصريح نموده اند: اين جنگ وتحريم اقتصادي و اخراج كارشناسان خارجي ، تحفه اي الهي بود كه ما از آن غافل بوديم . اكنون اگر دولت و ارتش كالاهاي جهانخواران را خود تحريم كنندو به كوشش و سعي در راه ابتكار بيفزايند، اميد است كه كشور خودكفا شود و از دريوزگي از دشمن نجات يابد.