متن پاسخ: از تورات و انجيل فعلي بر مي آيد كه روزه ميان يهود و نصارا بوده و اقوام و ملل ديگر هنگام رو به رو شدن با غم و اندوه روزه مي گرفته اند، چنان كه در "قاموس كتاب مقدس" آمده است: روزه به طور كلي در تمام اوقات ميان هر طائفه و هر ملت و مذهب ، در موقع ورود اندوه و زحمت غير منتظره ، معمول بوده است.(1)
نيز از تورات بر مي آيد كه موسي (ع) چهل روز روزه داشته و حضرت مسيح (ع) نيز چهل روز روزه داشته است.(2)
اما در اسلام به تصريح قرآن روزة ماه مبارك رمضان كه ماه نزول قرآن است، واجب شده و مدت روزه را يك ماه قمري يعني 39 يا 30 روز اعلام كرده است اين كه در اديان ديگر مدت روزه شش ماه بوده، به مدرك مستند و معتبري دست نيافتيم .
اما علت اين كه چرا بايد در دين اسلام 30 روز روزه گرفت و در اديان سابق بيشتر مكلف به روزه بوده اند، از احكام تعبدي است و ما از علت و فلسفة احكام آگاهي نداريم. اصولا در احكام تعبدي و عبادي پيرو دليل شرعي هستيم، گرچه علت و فلسفة حكم را ندانيم.
در عين حال برخي از احكام در اديان سابق بوده كه در اسلام برداشته شده و يا در آن تخفيف داده شده است. شايد به همين خاطر پيامبر فرموده كه "بر دين سهل و آسان مبعوث شده ام ".
پي نوشت ها :
1 - تفسير نمونه، ج1، ص 633، به نقل از قاموس كتاب مقدس ، ص 427.