يکي از مهمترين عوامل پيشرفت سريع اسلام و گسترش بي سابقه و شگفت آور اين آخرين دين الهي، مبارزه با خرافه ها، افسانه ها، امور موهوم و خرافي بوده که رسول مکرم اسلام (ص) با سلاح علم و عقل و منطق و تفکر، وارد ميدان شد و آيين آسماني خود را گسترش داد. به گزارش خبرگزاري مهر، متأسفانه اعمال و باورهاي خرافي در بين برخي از متدينان ما نيز رسوخ يافته و اين به دليل کم دقتي و عدم غور در مسائل ديني است. ظاهربينان ميان عدل و فسق، نبوت و کذب و حقيقت و افسانه برابري مي بينند.

ابن خلدون مي گويد: مردم شيفته اند که از پيشامدها و حوادث عمومي آينده آگاه شوند. شناختن مدتي که از عمر جهان باقي مانده است، يا پي بردن به نيرومندي يا مدت بقاي دولت ها از اين گونه اند. وي معتقد است: اين گونه امور در ذات بشر است و در نهاد او مخمر گرديده است. بيشتر مردم بر آن مي شوند که در خواب بدين گونه امور پي برند.
اين انگيزه قوي سبب شده که بسياري از متدينين نيز به مسائل خرافي و باورهاي غيرمنطقي روي آورند. مضافا بر اينکه در دين مبين اسلام مسائلي مانند دعا، ذکر، استخاره، تبرک جستن، توسل و... موجب گرديده تا افراد ظاهرنگر پوست را گرفته و مغز را رها کرده و نتوانسته اند سره را از ناسره تشخيص دهند؛ در حالي که قداست و فضيلت مفاهيمي هستند که اسلام بر آنها صحه گذاشته است. فرق بين امر قدسي و امر خرافي بسيار است. کساني که نمي توانند بين اين دو امر تفکيک قائل شوند، اين دو مقوله را با هم در مي آميزند.تقارن مقدس با نامقدس، به منزله تضادي ميان واقع و غير واقع بيان شده است و البته نبايد انتظار داشت که در زبان هاي باستاني، اصطلاح فلسفي واقع و غير واقع و مانند اينها پيدا شود، ولي فهم اينکه انسان مذهبي به طور عميق آرزومند سهيم بودن در واقعيت اشباع شده با قدرت باشد، آسان است. با اين توصيف، امر مقدس وسيع تراز خداي يهودي ـ مسيحي است. منشأ دين واقعيت داشتن امر مقدس و رويارويي انسان ها با آن است. نمادها و اساطير در اديان، همان امر مقدس را نشان مي دهند و بيانگر محوريت داشتن امر مقدس با رويارويي با امر مقدس در اديان مختلف هستند.به نظر «الياده»، بسياري از اشيايي که ما در زندگي روزانه با آنها سر و کار داريم، غير مقدس و تنها خودشان هستند، ولي اشياي مقدس تنها خودشان نيستند، بلکه در لحظه معيني مي توانند به چيزي بيش از خودشان برگردانده شوند، يعني مي توانند علامت چيزي مقدس باشند. ابزار، حيوان، غار يا سنگ در صورتي که مردم بخواهند يا کشف کنند، علامتي براي امر مقدس مي شود. بنابراين تمام اشياي نمادين، ويژگي هاي
دوگانه اي دارند؛ از طرفي چيزي هستند که هستند و از طرف ديگر چيزي غير از خودشان مي شوند.براي نمونه حجرالاسود براي مسلمانان سنگ سياه بزرگ مقدسي است؛ گرچه در سطحي ديگر، اين شيء خاص خارجي يک سنگ است، ولي هيچ مسلماني آن‌را تنها يک سنگ نمي پندارد. از همان لحظه اي که مسلمانان دانستند امر مقدس اين سنگ را لمس کرده است، اين سنگ غير مقدس به امري مقدس تبديل شد.

قداست در فرهنگ اسلامي به مفهوم پرسش ناپذيري و عزيز بلاجهت بودن

و ... نيست. تنها خداوند و هرچه به او مربوط و يا از او صادر شود، قداست دارد و محترم است. به يک نگاه، سراسر آفرينش، مقدس است؛ زيرا کار اوست و شريعت و ارزش هاي الهي نيز مقدس است، زيرا راه تکامل بشر به سوي رشد و کمال و نجات انساني اند و کتاب خدا و سيره فرستادگان او مقدس است، زيرا نقشه راه فلاح و رستگاري انسان است. همه اين مقدسات پشتوانه استدلالي و معرفتي دارند و بشر نه با تعطيل نمودن عقل يا فطرت، بلکه با فعال کردن عقل و فطرت خويش به اين مقدسات، ابتدا آگاهي و معرفت يافته و اعتراف مي کند و سپس بدان ها ملتزم مي شود و آنگاه هدايت و نجات مي يابد.قداست و فضيلت در فرهنگ اسلام، با جهل و تعصب ارتباط يا سازگاري ندارد و قرآن براي خرافات هيچ تقدسي قائل نيست، حال آنکه در فرهنگ سکولاريستي غرب و فرهنگ هاي خرافي، تقسيم امور و مفاهيم و اشخاص به قدسي و عرفي، اساس ديگري دارد و قداست محصول جهل و تعصب و نوعي نابرابري و تقدم بلاتوجيه است و مقدسات اموري غيرعقلاني و غير قابل توجيه و بلکه مبهم و نامفهوم اند. در فرهنگ سکولار و مادي هيچ امر مقدسي وجود ندارد.