رسول گرامى اسلام دست كارگرى را كه بر اثر كار و فعالیت ورم كرده بود، بلند كرد و فرمود: «این دستى است كه هیچگاه آتش جهنم آن را نمى سوزاند؛ این دستى است كه خدا و رسولش آن را دوست مى دارد. كسى كه از دسترنج خود روزى اش را فراهم كند، خداوند با نظر رحمت به او مى نگرد».
از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده است: «همانا خداوند بنده پیشه ور امین را دوست دارد».
در روایت دیگر است: «كسى كه سربار جامعه باشد، نفرین شده است».

شخصى نزد رسول خدا از مردى كه زیاد به عبادت پرداخته بود و كار نمى كرد، یاد نمود. حضرت فرمود: چه كسى مخارج زندگى او را بر عهده دارد، گفتند: یكى از برادرانش. فرمود برادرش از وى عابدتر است.

در هنگامى كه امام باقر (ع) در زمین مزروعى خود مشغول كار و فعالیت بود، شخص جسورى عبور كرد و دید آن حضرت كار مى كند. رو به حضرت كرد و گفت: در این حال اگر مرگ تو فرا رسد، جواب خداوند را چه مى دهى، امام در پاسخ او فرمود: اگر در این حال مرگم فرا رسد، در حالى كه در طاعت و عبادت پروردگارم مى باشم، از دنیا مى روم.
در اسلام هرگونه صنعت و ساختن هرگونه وسیله كه مورد نیاز جامعه و به نفع و صلاح اجتماع باشد، نه تنها جایز و مباح است، بلكه به عنوان واجب كفایى باید عده اى به آن اقدام كنند و آن صنعت را فرا گیرند، تا نیاز مردم برآورده شود. صنعت ساختن آلات و ادواتى كه از آنها جز فساد و عمل ناروا نتیجه اى گرفته نشود، همچون ساختن شراب و صنعت بت تراشى و تهیه وسایل قمار، حرام و ممنوع است.

اسلام براى ریشه كن نمودن فقر كه منشأ اغلب مفاسد و تیره روزى ها است و براى تولید ثروت دستورهاى مؤكدى داده است؛ به این قرار:
1- كسى كه زمین مواتى را آباد كند، آن زمین تا هنگامى كه احیا و برقرار باشد، به او اختصاص پیدا مى كند، اما همین كه زمین را رها كند و آن را معطل بگذارد و در آن زمین كار تولیدى نكند، حاكم اسلامى آن را به دیگرى مى دهد، تا تولید ثروت نماید. شهید ثانى در این باره چنین اظهارنظر كرده است: «ملكیت در این گونه زمین ها به وسیله احیا صورت مى گیرد و هنگامى كه آبادى (بر اثر بى توجهى) از بین برود، خود به خود ملكیت نیز زایل مى گردد».
2- كسى كه خانه، مغازه و یا كشتزار و زمینى را اجاره كرده باشد، بدون این كه كارى در آنها صورت داده باشد، نمى تواند آنها را با اجرت زیادتر به دیگرى اجاره دهد.
3- اسلام ربا را اكیداً حرام كرده و با تحریم سود ربوى مردم را به سوى سرمایه گذارى در كارهاى تولیدى سوق داده است.
4- در روایاتى از پیامبر (ص) نقل شده است: «بهترین مردم كسى است كه براى مردم و اجتماع سودمندتر است»

روایاتی در مورد کار و کارگر

حضرت محمد(ص): خداوند متعال دوست می دارد زمانی که یکی از شما کاری را انجام می دهید، آنرا متقن انجام دهید.

حضرت علی(ع) به مالک اشتر فرمود: کار هر روز را همان روز انجام بده، چون برای هر روز کاری مخصوص است.

حضرت محمد(ص): صبحگاهان در جستجوی روزی و تأمین نیازمندیهای زندگی بپاخیزید، زیرا برکت و موفقیت در صبحگاه نهفته است.

حضرت محمد(ص): وای! بحال صنعتگرانِ امت من، از وعده خلافی کردن، که کار مردم را از امروز به فردا اندازند.

آنگاه که پیامبر اسلام(ص) از جنگ تبوک باز می گشت سعد انصاری به استقبال آن حضرت رفت، پیامبر اکرم(ص) با او مصافحه کرد دست زبر و خشن سعد در دست پیامبر(ص) قرار گرفت فرمودند: چه عاملی باعث زبری دست تو شده است عرض کرد: یا رسول اللّه(ص)! من با ریسمان و بیل کار می کنم تا اینکه مخارج زندگی خانواده ام را تأمین نمایم. رسول خدا دست او را بوسید و فرمود: «این دستی است که آتش به آن نمی رسد»..

امام صادق(ع): کسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، کارگری را بکار نمی گیرد مگر اینکه بیش از شروع کار، مزدش را تعیین کرده باشد..

حضرت محمد(ص): پیش از آنکه عرق کارگر خشک گردد، مزدش را بپردازید.

حضرت محمد(ص): مؤمن زمانی که دارای شغل و حرفه ای نباشد، برای تأمین مخارج زندگی خود، دینش را می فروشد.

حضرت علی(ع): هر کس کمتر کار کند، سستر شود.

امام باقر(ع): تنبلی به دین و دنیا آسیب می رساند.

امام کاظم(ع): پدرم به یکی از پسرانش گفت: از تنبلی و بیحوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو، تو را از رسیدن به بهره دنیا و آخرتت باز می دارند.

حضرت علی(ع): کار همراه با پاکدامنی، به مراتب از توانگری همراه با هرزگی ارزشمندتر است.

فرمایشات امام خمینی (ره) در مورد کار و کارگر

حیات یک ملت مرهون کار و کارگر است.

کارگران از ارزشمندترین طبقه و سودمندترین گروه در جامعه ها هستند.

چرخ عظیم جوامع بشری، با دست توانای کارگران در حرکت و چرخش است.

روز کارگر روز دفن سلطه ابرقدرتهاست.
پیامهایی در مورد کار و کارگر
شریفترین طبقه اجتماعی

کارگران از شریف ترین طبقه اجتماع هستند زیرا چرخش دست و بازوی آنها باعث چرخش چرخه های زندگی جامعه و امتداد رگه های حیات در مجاری هستی است.
شرافت کارگر

شرافت و عزت کارگری به حدّی است که رسول گرامی اسلام و ائمه هدی(ع) در مقام و عظمت این قشر زحمتکش، کلمات قصار بسیاری را بر زبان جاری ساخته اند، پس قدردان آنها باید بود.
مایه حیات

کار مایه حیات زندگی است، چشمه سارِ زلال زندگی با کار جلا و روشنی می یابد و کارگران، پیشگامان این حیاتِ بدیع و نشاط آفرینند.
تلاش مداوم

انسان برای زندگی کردن و زنده ماندن باید در تلاشی مداوم و جدالی مستمر باشد و کار ثمره این تلاش و کوشش مداوم است.
عزت کارگران

کارگران ما عزیزند زیرا اگر همّت و اراده آنها نباشد گسست و شکاف در زندگی را نمی توان جبران نمود و تنها آنها هستند که پیوند دهنده زندگی همه طبقات با یکدیگرند.
رهبر آزاده کارگران

حضرت علی(ع) عرقِ جبین می ریخت و در کِشتزار کار می کرد تا کارگران برخود ببالند که رهبر آزاده شان نیز بر کارگری افتخار می کرد.
کار و عمل مسلمان

کار و عمل، نشانه پرهیزگاری و مسلمانی است؛ زیرا شعار مؤمن همراه با عمل اوست، هر چه کار مؤمن بیشتر و بهتر باشد شعار او جان مایه تر خواهد بود.
عمل با ارزش

هر عملی در دنیا به کالایی می ماند که خریدارانی دارد. در این دنیا باید بازرگانی کرد و اعمالی را به بازار فروش گذاشت تا در دنیایی دیگر از تجارت آن سود جست. پس به اعمالی باید دست بیازید که خریداران بیشتری داشته باشد و عملی خریدار بیشتری دارد که سودمندتر باشد.
نتیجه حیات

کار و عمل، نتیجه حیات آدمی اند، به میزانی که اعمال آدمی سنگین تر و وزین تر باشد؛ پاداش و تأثیر آن بیشتر خواهد بود، پس به کارهایی روی آوریم که پاداش بیشتری داشته باشد.
آفت خطرناک

بی کاری آفت خطرناکی است که می تواند زندگی آدمی را به خطر سقوط بکشاند. پس بکوشید تا با اعمالِ شایسته به مبارزه با بی کاری رویم و برای اینکه از هستی ساقط نشویم باید بی عملگی را از سر خود دور سازیم
جوهر زندگی

کار جوهره زندگی است، آنانکه بر این پایه استوار و بانگاهی جدّی به کار می نگرند از دو جهت سود خواهد برد یکی آنکه روح و روان خود را ارضاء خواهند نمود و دیگر اینکه «کار» آنها خدمت کردن به دیگران قلمداد خواهد شد.
کار بدون آگاهی

کار بدون آگاهی بسان گفتار بدون ثمر است، آنکه در صدد انجام کاری بر می آید لاجرم باید بر مدار آگاهی، عملی را به انجام رساند زیرا اگر چنین نکند به نتیجه ای نخواهد انجامید.
بهترین اعمال

انسان با اعمال خویش سرنوشت خود را رقم می زند. پس باید به دنبال بهترین اعمال بود تا بهترین سرنوشتها برای آدمی رقم بخورد، چه بسا کسانی هستند که عملی نیکو می کنند امّا چون به عاقبت آن نمی اندیشند در می مانند.
رضایت درونی

عملی ارزشمند و تأثیرگذار خواهد بود که رضایت درونی و حظّ باطنی بهمراه داشته باشد و کسانی دارای این رضایت و التذاذ خواهند بود که به تناسب علاقه مندیها و توانمندیها به کاری دست یازند.