ريا در مجالس اهل بيت


رد يک شبهه

سوال 75- بعضي ريا در مجالس اهل بيت (ع) را جايز مي دانند. و کلام خود را به اين روايت استناد مي دهند که در روايت آمده که علاوه بر آنکه گريه کردن و گرياندن ثواب دارد. تباکي کردن يعني خود را به حالت گريه در آوردن هم ثواب دارد. که اين تباکي خود نوعي ريا به شمار مي آيد. در نتيجه ريا در مجالس اهل بيت (ع) اشکال ندارد. بلکه رحجان هم دارد. لطفا در اين مورد توضيح دهيد!
ج: در جواب بايد عرض کنم که اينها اولا کلمه تباکي را بد معنا کرده اند و از آن نتيجه اشتباه گرفته اند. چون ما در کتب اصولي داريم زماني که روايتي به دست ما برسد که بر فرض صحيح بودن سند آن، آن روايت بر خلاف اصل باشد. بايد آن را تاويل ببريم. به عبارت واضح تر اگر ما روايتي داشته باشيم بر جايز بودن ريا و از آن طرف روايت منافات با اصل و مخالفت با صريح کتاب و سنت و عقل و اجماع همگي علماء دارد. بايد آن را تاويل برد. اين مطلبي که عرض کردم در جايي است که اولا سند آن روايت صحيح باشد و ثانيا آن روايت صريحا مخالف با اصل باشد. و مثلا صراحت در جواز به ريا داشته باشد وليکن ما در اين روايت چنين صراحتي نمي بينيم . چون کلمه تباکي که صراحت در ريا ندارد بلکه يک کلمه مجمل مي باشد که ما بايد به طريق اولي آن را تاويل ببريم و اين مسئله که بيان نمودم در اصول فقه بيان شده است و مورد تاييد علماي اصولي مي باشد. در نتيجه اين روايت با کلمه مجمل تباکي قدرت ندارد که بر خلاف اصل، ريا را در مجالس اهل بيت (ع) حکم به جواز دهد. بلکه ريا در عبادات به طور کلي چه در مجالس اهل بيت (ع) و چه غير آن باعث بطلان عبادات مي گردد.
و از نظر عقلي هم اين مطلب باطل است، چرا که مکتب امام حسين (ع) مکتب انسان سازي است نه مکتب گنهکار سازي چرا که امام حسين (ع) قيام نکرد که معاذالله حرام هاي خداوند را حلال کند بلکه هدف امام حسين (ع) تقويت مباني اسلام بود و اين سخن کاملا بر خلاف مکتب انسان سازي امام حسين (ع) است.
سوال 76- با اين توضيحي که در مورد رد ريا فرموديد حضرتعالي منظور از کلمه تباکي را در روايت چه مي دانيد؟
ج: ببينيد اگر انساني داراي حلم و يا زهد و ... از اين فضايل اخلاقي نباشد. بايد علامات و آثار آن را بجا آورد و مواظب بر آنها داشته باشد به اميد اين که به آن خصلت هاي حميده برسد.
در روايت از اميرالمومنين علي (ع) است که اگر حليم نيستي به آثار آن عمل کن زيرا که کم است کسي که خود را شبيه قومي کند مگر آنکه نزديک شود که از آن قوم گردد و از ايشان محسوب شود.
با اين مقدمه مي گوييم که گريستن بر امام حسين (ع) نشان از محبت قبيله به آن حضرت است که بعضي اوقات اين قلب آمادگي براي محبت را از دست مي دهد. به همين دليل دستور به تباکي داده اند تا با انجام علامات و آثار آن خود را به قوم محب اهل بيت (ع) نزديک کنيم تا در آينده جزء آنان گرديم. منظور از کلمه تباکي را مي توان چنين بيان کرد.
سوال 77- در پايان اين قسمت آيا در مبحث ريا در مجالس اهل بيت (ع) سخن ديگري نداريد؟
ج: خير فقط بر اين مطلب تاکيد کنم چون که متاسفانه بعضا شنيده مي شود که افراد جاهل اين مطالب را بيان مي کنند که ريا در مجالس امام حسين (ع) اشکال ندارد بنده مي گويم که شما وجدان بيدار خود را حاکم کنيد. که مي شود مگر امام حسين (ع) که تمام اين مصائب را به جهت احکام الهي و توحيد ذات مقدس باري تعالي و اعلاي کلمه حق تحمل نمود چطور ذي شعوري احتمال مي دهد که آن حضرت سبب شود بر جواز اعظم معاصي و اکبر موبقات (که ريا مي باشد شود ) چرا که ريا کردن در عبادات شرکت به خداوند است. پس اين تو هم و خيالي شيطاني است.