اول: چون علم در ميان مخلوقات وجود دارد ، بايد کاملترين مرتبه آن در آفريننده آنها وجود داشته باشد هر صفت که در مخلوقات باشد ، بايد در کمال مطلق هم به نحو اکمل موجود باشد . زيرا هر موجودي هر کمالي را که دارد از خداي هستي بخش دارد .
دوم : کمک گرفتن از دليل نظم است، زيرا هر قدر هر پديده اي از نظم و اتقان بيشتري برخوردار باشد دلالت بيشتري بر علم و دانش پديد آورنده اش دارد يک کتاب علمي يا يک شعر زيبا يا هر اثر هنري ، دلالت بر دانش و ذوق و مهارت پديد آورنده اش دارد و هيچ گاه هيچ عاقلي چنين نمي پندارد که مثلاً يک کتاب علمي يا فلسفي بوسيله فرد نادان و بي سوادي نوشته شده باشد. پس چگونه مي توان احتمال داد اين جهان عظيم با آن همه اسرار و شگفتيها از موجود بي علمي به وجود آمده باشد ؟!
راه سوم استفاده از مقدمات فلسفي نظري است مانند اين قاعده که« هر موجود مجرّد مستقلّي ، داراي علم است »
نظر خود را اضافه کنید.