آزار ديگران نشان گر عدم تعادل روحي است و برخاسته از نهاد پر آشوب دوره نوجواني است كه تحت تأثير عوامل مختلف قرار گرفته است مانند محيط ناسالم، رفاقت با نا اهلان و عدم تربيت صحيح والدين.
كودك و نوجوان همچون نهالي هستند كه ممكن است گياهان انگل و علف‏هاي هرز يا شاخه‏هاي زايد، از هر سو آن را احاطه كرده باشند كه اگر باغبان دلسوزي مراقبت نكند و نهال را به حال خود رها سازد و علف‏هاي هرز را از بين نبرد، بدون شك نهال رشد نكرده و به ثمر نخواهد نشست. فرزند نيز مانند نهال احتياج به مراقبت دارد. اگر از محبت كافي برخوردار نباشد، دچار آشفتگي و ناهنجاري مي‏شود و يا اگر لوس بار بيايد، همه چيز را براي خود مي‏خواهد. از اين براي رسيدن به خواسته خود، گاهي از ديگر آزاري سود مي‏جويد.
اگر نوجوان در محيطي ناآرام در محيطي ناآرام و خشن بزرگ شود و اطرافيان با وي شدت عمل به خرج دهند. فردي طبيعي و معتدل نخواهد بود و همه را دشمن خود تصور خواهد كرد. خلاصه نوجواني كه به اذيّت ديگران روي آورده، با يك اضطراب دروني دست به گريبان است. در حقيقت ايذا واكنش جبراني او به حساب مي‏آيد. در عين حال بايد توجه داشت كه برخي از برخوردهاي نوجوانان، طبيعي و به مقتضاي سن آن‏ها است كه در حال رشد و بلوغ بوده و در صدد دست يابي به يك هويّت و شخصيت مستقلّ هستند، به همين جهت كم و بيش رفتارهاي نابهنجار از آن‏ها سرزند. با شناخت چنين موارد و چنين برخوردهايي، بايد آن‏ها را از مردم آزاري جدا كرد و با آن‏ها به روش خاص خود برخورد كرد.