فقه و تأمين زندگي پدر و مادر فقير بر فرزندان متمكن (چه پسر و چه دختر) واجب است و بايد به طور مساوي در اين امر شركت نمايند، بنابراين مادر تهيدستي كه داراي دو فرزند يكي پسر و ديگري دختر است، نفقه و تأمين زندگي او بر آن دو به طور يكسان واجب است واگر يكي از اين امر سرپيچي نمود از ديگري ساقط نمي‏شود، اين حقي است كه خداوند بر گردن فرزندان نهاده است واگر آنان از اين امر خودداري ورزند حاكم شرع مي‏تواند آنها را مجبور نمايند. اين حكم فقهي و حقوقي نفقه است.
اما مسأله احترام و نيكي به پدر و مادر كه نگهداري آنان نيز از اين قبيل به شمار مي‏آيد، تنها يك واجب الهي به شمار مي‏آيد و حاكم نمي‏تواند فرزندان را مجبور به احسان و نگهداري پدر و مادر نمايد، بنابراين اگر مثلاً دختر با توافق و رضايت شوهر به نگهداري مادر اقدام نمايند، خير و بركت همراه با بهشت برين نصيب آنان خواهد شد و اگر شوهر موافق ننمود، تكليف از دختر ساقط است و مي‏تواند مادر را در آسايشگاه سالمندان نگهداري نمايد (در صورتي كه پسر خودداري كند) ولي همان‏گونه كه ذكر شد، حق تأمين زندگي و تهيه خوراك، پوشاك ازآنان ساقط نمي‏شود وبايد پسر ودختر هزينه آسايشگاه را بر عهده گيرند واگر پسر سرپيچي نمايد، دختر مي‏تواند شكايت نمايد و حاكم شرع پسر را مجبور به دادن نفقه نمايد. به هر حال تأمين زندگي مادر بر دوش پسر ودختر به طور يكسان مي‏باشد واگر خانه مربوط به داماد است و ازبودن مادر در خانه ناراضي است دختر نمي‏تواند از مادر خود در خانه شوهر نگهداري كند،