پيامبر رحمت را در مقام معرفى فاطمه، فرموده هاى نورانى فراوانى است؛ اما در بيان تمام اين بيان هاى گهربار، حديثى بسيار كوبنده و حيرت افزا جلب توجه مى كند:
ان الله ليغضب بغضب فاطمه و يرضى لرضاها [ مسند فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عطاردى: ص 354. امالى مفيد: ص 94 و 95. المناقب: ج 2، ص 90. امالى صدوق: ص 230. ] ؛ خداوند با خشم فاطمه، خشمگين و با رضايتش، راضى مى گردد.
و در جايگاهى ديگر، خطاب به خود فاطمه عليهاالسلام مى فرمايد:
يا فاطمه! ان الله يلغضب لغضبك و يرضى لرضاك. [ مسند فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عطاردى: ص 355. دلائل الامامه: ص 52. مستدرك صحيحين: ج 3، ص 153 و 154. مجمع الزوايد: ج 9 ص 203. روضه الواعظين: ص 129. ] ؛ اى فاطمه! همانا خدا با خشم تو خشم مى گيرد و با رضايت تو راضى مى گردد.
اين دو حديث نورانى كه منابع شيعه و سنى هر دو بدان مزين گشته اند، جلوه نماى اوج مقام و منزلت فاطمه عليهاالسلام مى باشد؛ مقام و منزلتى بى نظير كه نورانيتش، فراتر از هزاران خورشيد بر تارك جهان درخشيدن گرفته است: خشم فاطمه! عين خشم خدا و رضايتش، عين رضايت خدا.
در اين كه فاطمه به رضاى خدا، راضى است، شكى نيست؛ اما رضايت محض فاطمه به رضاى الهى، مقام راضيه گى اوست. در اين كه فاطمه، مورد رضايت خداست، ترديد نيست؛ اما رضايت كامل خداوند از فاطمه، مقام مرضيگى اوست.
اين حديث گهربار، اثباتگر مقامى بسيار والاتر براى «راضيه ى مرضيه» مى باشد:
نه اين كه فاطمه، راضى است به رضاى خدا هر چند چنين نيز مى باشد؛ چرا كه فاطمه، «راضيه» [ الامام صادق عليه السلام: لفاطمه تسعه اسماء عندالله عزوجل: فاطمه و الصديقه و المباركه و الطاهره و الزكيه و الراضيه و المرضيه و المحدثه و الزهراء. اعلام الورى: ص 155. مسند فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عطاردى، ص 26. ]
است- و نه اين كه فاطمه، محبوب و مرضى خداست- هر چند اين چنين نيز هست؛ چرا كه فاطمه، «مرضيه» [ الامام صادق عليه السلام: لفاطمه تسعه اسماء عندالله عزوجل: فاطمه و الصديقه و المباركه و الطاهره و الزكيه و الراضيه و المرضيه و المحدثه و الزهراء. اعلام الورى: ص 155. مسند فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عطاردى، ص 26. ] است- بلكه اوج مقام فاطمه در اين است كه رضاى او، رضاى خداست و قهر او، قهر خدا و به عبارتى بهتر:
خدا، به رضايت فاطمه راضى است و به نارضايتى اش، ناراضى.
آرى، فاطمه هموست كه قهرش معيار قهر خدا و خوشنودى اش، ملاك خوشنودى خداست؛ چرا كه او، آيينه ى تمام نماى جمال و جلال كبرياى است و مظهر جميع اسما و صفات الهى.
فاطمه هموست كه معيار است، ملاك است، شاهين ميزان است [ اشاره به حديثى حكمت آميز از رسول خدا صلى الله عليه و آله خطاب به امام حسن و امام حسين عليهم السلام: امكما لسان الميزان و لا مكما الشفاعه؛ مادر شما زبانه ى ميزان است و براى مادر شماست مقام شفاعت. ] و عيار سنج وجود انسان است:
• منم كه «عصمة الله» و به ساق عرش زيورم رضاى من، رضاى او؛ ولاى من، ولاى او كه من «وليه الله» و ز هر بدى مطهرم.
• حبيبه ى خدا منم، حباب نور داورم كه من «وليه الله» و ز هر بدى مطهرم. كه من «وليه الله» و ز هر بدى مطهرم.
[ حبيب الله چايچيان (حسان). ]