ويژگيهاي آن حضرت آنقدر زياد است که بايد گفت: امام حسين عليه‏السلام همه چيزش مخصوص است و با بقیه فرق میکند.

اصلاً حسین جنس غمش فرق می کند
این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند
اینجا گدا همیشه طلبکار می شود
اینجا که آمدی کرمش فرق می کند
شاعر شدم برای سرودن برایشان
این خانواده، محتشمش فرق می کند
“صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین”
عیسای خانواده دمش فرق می کند
از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش
معلوم می شود حرمش فرق می کند
تنها نه اینکه جنس غمش جنس ماتمش
حتی سیاهی علمش فرق می کند
با پای نیزه روی زمین راه میرود
خورشید کاروان قدمش فرق می کند
من از حسینُ منی پیغمبر خدا
فهمیده ام حسین همش فرق می کند

اشاره به برخي از اين ويژگيهای آنحضرت علیه السلام زينت بخش هر مجلس و محفلی خواهد بود :

[1] .

1-امتياز نور آن بزرگوار در عالم بالا، که اين امتياز در آن عالم به لحاظ نستبي است که با نور رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم دارد، چنانکه فرموده:

«حسين مني و أنا من حسين».

و در اين عالم، امتياز آن سبب حزن و اندوه است چنانه از قضيه حضرت آدم ظاهر مي‏شود.

بالاخره امتياز خاص نور آن بزرگوار در دوران حمل که: والده‏ ي ماجده ‏اش عليهاالسلام فرمود: چون پنج ماه ازحملش گذشت درشب‏ تار احتياج به چراغ نداشتم.

2- عظمت جد و پدر و مادر و برادر و خواهر که براي هيچکس جمع نشده است.

3- محبت شديد رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم و اميرالمؤمنين عليه ‏السلام و فاطمه زهرا عليهاالسلام به حضرت سيدالشهداء عليه‏ السلام.

4- مقام شفاعت آن بزرگوار را احدي ندارد، چون خداوند عوض شهادت، اين مقام را به آن حضرت عطا فرموده است، با اينکه ديگران هم در روز قيامت شفاعت مي‏کنند ولي بغير از چهارده معصوم عليهم ‏السلام همه احتياج به شفاعت آن بزرگوار دارند. همچون فطرس ملک که صدها سال معذب بود، با شفاعت حضرت سيدالشهداء عليه ‏السلام آزاد شد.

و به روايتي اهل محشر (آنها که نجات پيدا مي‏کنند) هزار صف مي‏باشند. نهصد و نود و نه صف از آنها به شفاعت امام حسين عليه‏السلام به بهشت مي‏روند و يک صف آنها را ساير امامان عليهم‏السلام شفاعت کنند و در آن صف نيز امام حسين عليه‏السلام شريک باشد. [2] .

5- ائمه عليهم ‏السلام از نسل آن حضرتند. نه امام که آخرين آنها حضرت مهدي عليه‏ السلام مي‏باشد از فرزندان حضرت سيدالشهداء عليه ‏السلام مي‏باشند.

6- شهادت آن بزرگوار را هزاران سال قبل از تولد آنجناب خداوند به جبرئيل خبر مي‏دهد، جبرئيل روضه مي‏خواند و انبياء و اوصياء با خبر مي‏شوند. و در هر موقعيتي که پيش مي‏آمد حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم و اميرالمؤمنين عليه‏السلام به ديگران گوشزد مي‏کردند.

7- عظمت اصحاب آن بزرگوار که حضرتش فرمودند:

«فاني لا أعلم أصحابنا أوفي و لا خيرا من أصحابي و لا أهل بيت أبر و لا أوصل من أهل بيتي».

«همانا من اصحابي با وفاتر و بهتر از اصحابم سراغ ندارم، و خانداني نيکوکارتر و مهربانتر از خاندان خود ندانم».

8- ويژگي هنگام تولد و حمل آن حضرت که قبلا به آن اشاره شد.

9- عظمت آن بزرگوار در عالم آخرت.

10- عظمت آن حضرت در برزخ.

11- برپا شدن عزاي آن حضرت در قيامت و تظلم حضرت زهرا عليهاالسلام درباره‏ ي امام حسين عليه‏السلام،

12- اخلاق نمونه و صفات حميده و برجسته‏ ي آن بزرگوار، چون شجاعت و سخاوت و...

در شجاعت آن بزرگوار روايت شده است که پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم شجاعت خود را به امام حسين عليه‏ السلام داد و شکي نيست

که پيامبر از همه‏ ي مردم شجاع‏تر بود، و مشهور است که بعد از واقعه‏ ي کربلا ديگر ذکري از شجاعت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام نمي‏شد، و در هر جا ذکر شجاعت حسين بن علي عليه السلام بود.

چون ظهور شجاعت امام حسين عليه‏السلام در روز عاشورا از ظهور شجاعت اميرالمؤمنين عليه‏ السلام در يک روز از ايام جنگ آن حضرت، زيادتر شد. [3] .

13- عبادات آن حضرت، همچون نماز آن بزرگوار که مخصوص خودش بود.

14- فضائل و ثواب گريه بر آن حضرت، که صدها حديث وارد شده - و گريه حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم و اميرالمؤمنين عليه‏ السلام و مادرش فاطمه زهرا عليهاالسلام و برادرش امام مجتبي عليه‏ السلام و ائمه بعد عليهم‏ السلام و گريه انبياء و اولياء و ملائکه که براي احدي جز او نقل نشده است.

براي چه کسي اين گونه وارد شده که حضرت صاحب الأمر - عجل الله تعالي فرجه الشريف - بفرمايند: «فلأندبنک صباحا و مساء و لأبکين لک بدل الدموع دما».

15- شرف و عظمت کربلاي آن حضرت بر تمام زمينها حتي بر کعبه،

16- ثواب زيارت آن حضرت قابل وصف نيست حتي درباره‏ ي هيچ يک از معصومين عليهم ‏السلام به اين مقدار وارد نشده، تا آنجا که مي‏فرمايند: زائر او خدا را در عرش زيارت کرده است.

همچنين زيارت آن حضرت در روز اربعين يکي از پنج نشانه ‏ي مؤمن معرفي شده است. و در تمام ايام سال و ليالي متبرکه زيارت آن حضرت وارد شده است.

17- سفارش بپا داشتن مجالس عزداري آن حضرت، تا آنجا که حتي قبل از ولادت آن بزرگوار، انبياء الهي مجالس آن امام مظلوم را برپا مي‏کردند و براي آن حضرت عزاداري مي‏نمودند.

18- توسل به آن حضرت نزديکترين راه به سوي خداوند است، و همه مي‏توانند با آن حضرت ارتباط برقرار کنند.

19- استغاثه به آن حضرت تمام گرفتاريها را برطرف مي‏کند. گفتن 128 مرتبه یا حسین اغثنی برای رفع هرنوع گرفتاری بسیار مجرب است.

20- اميد گنهکاران و باب نجات امت، امام حسين عليه‏ السلام است.

21- خداوند در عوض شهادت شفاء را در تربت آن حضرت قرار داده است.

22- فضيلت تربت آن بزرگوار وسجده بر آن، که وارد شده: هرگاه ملکي به زمين مي‏آيد و بر مي‏گردد، ملائکه از او تربت آن حضرت را به عنوان هديه طلب مي‏کنند.

در روايات آمده که سجده بر تربت آن بزرگوار حجابهاي هفتگانه را پاره مي‏کند و سبب قبولي نماز است.

23- خوردن هر خاکي حرام است مگر تربت آن بزرگوار به قصد استشفاء.

24- حرم آن حضرت يکي از چهار مکاني است که مسافر مي‏تواند در آنجا نماز را تمام بخواند.

25- امام حسين عليه‏السلام يکي از درهاي بهشت است، از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده که فرمودند:

«ألا وان الحسين باب من أبواب الجنة، من عانده حرم الله عليه رائحة الجنة».

«آگاه باشيد که حسين دري از درهاي بهشت است، هر کس با او دشمني کند خداوند بوي بهشت را بر او حرام مي‏سازد». [4] .

26- امام حسين عليه‏السلام از هيچ بانوئي شير نخورد و تغذيه او منحصرا توسط رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم انجام مي‏شد، بدين طريق که هر روز حضرت زبان مبارکش را در دهان امام

حسين عليه‏السلام قرار مي‏داد و او مي‏مکيد و سير مي‏شد.

27- سالار شهيدان آينه‏ي تمام نماي حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم بود، و نقل شده است که آن حضرت از سينه تا قدم از همه ‏ي مردم به رسول خدا شبيه‏تر بود.

28- در شب ميلاد آن بزرگوار به احترام حضرتش آتش جهنم خاموش شد.

29- هنگام ولادت امام حسين عليه‏السلام ملائکه به رياست حضرت جبرئيل گروه گروه بر رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم نازل مي‏شدند و به آن حضرت تبريک مي‏گفتند.

30- اولين مولودي که هنگام ولادت او جد و پدر و مادرش گريستند آن حضرت بود.

31- هر يک از معصومين عليهم‏ السلام نام آن بزرگوار را مي‏بردند و مي‏گريستند، و مؤمنين کامل نيز چون او را ياد کنند گريه مي‏کنند.

32- امام حسين عليه‏السلام آنقدر هيبت و ابهت داشت که امام حسن مجتبي عليه‏السلام هيبت او را در سطح هيبت اميرمؤمنان عليه‏ السلام مي‏انگاشت و به او چون پدرش احترام مي‏گذاشت.

33- به هنگام شهادت سالار شهيدان بادهاي سرخ وزيدن گرفت، هوا تيره و تار شد بطوريکه کسي چيزي را نمي‏ديد و تا هفت روز افق سرخ بود، شبها نيز آسمان به رنگ خون مي‏شد.

هر سنگي بر مي‏داشتند خون جاري مي‏شد و ده‏ها آثار و دگرگوني در اجسام که بعضي از آنها هنوز هم ادامه دارد، از جمله:

جاري شدن خون از درخت چنار «زرآباد» - از قصبات قزوين - که هر سال روز عاشورا هزاران نفر براي ديدن چنار خونبار به آنجا مي‏روند. و مرحوم آية الله مرعشي نجفي در حاشيه «عروة» به هنگام شمردن خونهاي پاک مي‏نويسد: همچنين خوني که از درخت موجود در قريه‏ي «زرآباد» از توابع قزونين خارج مي‏شود.

34- عذاب قاتل آن حضرت از همه اهل جهنم بيشتر است، و وارد شده که او اهل تابوت مي‏باشد يعني نصف عذاب اهل دنيا بر اوست.

و خواهد آمد که خداوند به حضرت موسي فرمود: اي موسي، اگر در مورد اولين و آخرين مرا بخواني تو را اجابت مي‏کنم، مگر در مورد قاتل حسين بن علي که خود انتقام او را از قاتلش خواهم گرفت.

35- مطابق روايات فراواني، اولين کسي که در رجعت بر مي‏گردد، سالار شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين عليه‏السلام مي باشد که بعد از حکومت حضرت بقية الله الأعظم - ارواحنا فداه - چهل هزار سال فرمانروائي مي‏کنند.

36- دعا در حرم امام حسين عليه ‏السلام مستجاب است.

37- امام حسين عليه‏السلام وارث (مصائب و فضائل و کمالات) همه پيامبران است، چنانکه در زيارت وارث آمده است.

38- تولد آن حضرت در ماه شعبان است که شهادت هيچکدام از معصومين در آن ماه نقل نشده است. و شهادت آن بزرگوار در ماه محرم است که تولد هيچ يک از معصومين عليهم‏السلام در آن ماه اتفاق نيفتاده است. [5] .

39- صبر آن حضرت، که آن بزرگوار تمام مراتب صبر را دارا بودند، چون حتي در وقتي که بر خاک افتاده، تمام اعضايش پاره پاره، سرش شکافته، قلبش از نيزه سه پهلو چاک، لبهايش از عطش خشک شده، سر و رويش از خون خضاب شده بود، صداي اسغاثه عيال و اطفالش از يک طرف، شماتت دشمنان از طرف ديگر، در آن حال فرمود:

«صبرا علي قضاءک، لا معبود سواک».

«بر قضاي تو شکيبائي مي‏نمايم، معبودي جز تو نيست».

در زيارت ناحيه ‏ي مقدسه وارد شده:

«لقد عجبت من صبرک ملائکة السموات».

«براستي ملائکه آسمانها از صبر تو به شگفت آمدند».

40- خصوصيات زيارت آن حضرت:

الف: در زيارت حضرت سيدالشهداء عليه‏السلام علاوه بر سلام بر خود آن مظلوم بر اعضاء و جوارح آن بزرگوار سلام داده مي‏شود، سلام مي‏کني بر سر بريده ‏ي او، سلام بر سينه‏ ي شکسته ‏اش، سلام بر بدنش، سلام بر محاسن خون آلودش، سلام بر بدن برهنه‏ اش، سلام بر سر بر نيزه‏ اش، سلام بر خون او، و... اما در زيارت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فقط بر خود آنجناب سلام داده مي‏شود، مي‏گوئيم:

«السلام عليک يا نبي الله، يا خاتم النبيين»

و هکذا از صفات خودش که راجع به اسم و لقبند. [6] .

ب: هنگام زيارت آن بزرگوار هفت دفعه بايد گفت: «لبيک داعي الله»، و (ممکن است) اين هفت لبيک جواب هفت استغاثه‏ ي آن حضرت [7]  باشد که اختصاص به اهل آن زمان ندارد. [8] .

ج: درباره‏ ي زيارت امام حسين عليه‏السلام امام به مفضل فرمودند:

«لا تزورن خير من أن تزورن».

مفضل گويد: عرض کردم: چرا ترک زيارت ما از زيارت کردن بهتر است؟ فرمودند: زيرا هنگامي که به زيارت آن بزرگوار مي‏رويد خوشحالي مي‏کنيد، غذاهاي لذيذ صرف مي‏نمائيد، با اينکه حسين بن علي عليه‏ السلام مهموم و مغموم، تشنه و گرسنه شهيد شده است... [9] .

مرحوم شيخ جعفر شوشتري کتاب جداگانه‏اي در اين خصوص نوشته است.

[1] جهت تفصيل بيشتر و مطالعه روايات مربوطه به کتاب «الخصائص الحسينيه» و «بحارالانوار» و... مراجعه شود.

[2] تذکرة الشهداء : 16.

[3] تذکرة الشهداء : 23.

[4] مقتل خوارزمي: 145:1 ف 7.

[5] البته تولد حضرت سجاد عليه‏السلام بنا بر قولي در ماه شعبان نقل شده است.

[6] مجالس الواعظ : 35 م 4.

[7] مرحوم شوشتري معتقدند که امام حسين عليه‏السلام در روز عاشورا هفت مرتبه با نداي «هل من ناصر...» استغاثه فرمودند.

[8] مجالس المواعظ : 36 م 4.

[9] مجالس المواعظ : 8 م 1.