زنی از سپاه دشمن همراه شوهرش در كربلا حضور داشت. وقتی او، عصر عاشورا دید كه سپاه عمر سعد چه جنایتی را مرتكب می‌شود و به زنان و كودكان بی‌پناه حمله می‌برد، نتوانست تحمل كند و نیزه‌ای -كه ظاهراً عمود خیمه‌ای بود- برداشت و در حالی كه می‌گفت «یالثارات رسول‌الله» حمله برد به طرف سپاهیان خودشان. شوهر، از سپاه عمر سعد است ولی او نتوانست تحمل كند كه نامردانِ به ظاهر مرد، به زنان و كودكان حمله می‌كنند و یك مرد هم نیست تا از اینها دفاع كند. این زن آمد به میدان تا دفاع كند، اما شوهرش جلوی او را گرفت و بازگرداند و نگذاشت. ولی او همچنان فریاد می‌زد «ای خونخواهان خاندانِ پیامبر».

فاجعه كربلا به‌قدری عمیق و دردناك بود كه حتی زن یزید را به واكنش وا داشت. وقتی اسرا را وارد كاخ یزید كردند، همسر یزید بیرون آمد (حتی ظاهراً بدون حجاب بیرون آمد كه یزید غیرتش تحریك شد و خواست او را برگرداند) و خطاب به شوهرش گفت «تو خاندان پیامبر را اینگونه مقابل نامحرمان آورده‌ای و نگران خانواده خودت هستی؟». این نشان می‌دهد كه زنان باز جلوتر از مردان هستند حتی در بارگاه یزید. من حتی بیشتر از این بگویم؛ عبیدالله‌بن‌زیاد مادرش زن بد نامی بود. حضرت زینب برای تحقیر عبیدالله ابن زیاد، و برای اینكه نشان دهند عبیدالله وضع درستی از نظر نطفه ندارد، به او یابن مرجانه می‌گویند. ولی همین مرجانه وقتی خبر فاجعه كربلا را شنید، از فرزندش اعلام برائت كرد و خطاب به او گفت «تو فرزند رسول خدا را به شهادت رسانده‌ای؟ آیا كار درستی كردی؟». این زن با آن سابقه به مراتب شرف دارد بر فرزند نابكارش و عوامل جنایت كربلا.

زمانی كه یزید به درك واصل شد و خبر مرگش به كوفه و عبیدالله‌بن‌زیاد -كه از ترس خشم مردم به بصره فرار كرده بود- رسید، ابن حریث، جانشین او در كوفه توسط مردم سنگ باران شد. ابن حریث هم مسئولیت اداره كوفه را رها كرد و كوفه بدون امیر بود. جنایتكاران كربلا كه اشراف كوفه هم بودند، با هم توافق كردند تا زمانی كه عالم اسلام بخواهد سر و سامانی بیابد عمر ابن سعد حاكم كوفه شود؛ همان جنایتكار كربلا. عمر سعد را به مسجد كوفه آوردند و به منبر نشاندند. او هم برای خودش حسابی باز كرده بود. در حالی كه مردان بی‌غیرت كوفه شاهد این ماجرا بودند، زنان هَمدان و قبیله دیگری (احتمالا قبیله ربیعه) در حالی كه شیون می‌كردند، ریختند داخل مسجد و فریاد زدند كه «از شمشیر این جلاد هنوز خون حسین می‌ریزد و شما او را امیر كوفه كرده‌اید؟». زنان مانع شدند كه او به تخت خلافت بنشیند. با علم به اینكه در آن زمان، زنان در عرصه سیاسی جایگاهی نداشتند و در فرهنگ آن موقع تحویل گرفته نمی‌شدند، موفق می‌شدند كه عمر سعد را كنار بزنند