تشیّع در اصطلاح از نگرشی برخاسته است که امامت را منصبی الهی دانسته و معتقد است که انتخاب امام به وسیله نص و از جانب خداوند صورت میگیرد. در این میان پیامبر گرامی اسلامصلی الله علیه وآله به پیروی از سنّت الهی که در میان انبیای گذشته نیز وجود داشته – به دستور خداوند – امامان و اوصیای بعد از خود را معرفی کرده است. این بزرگواران که اوّل آنان علی بن ابی طالبعلیه السلام است، و آخر آنان امام مهدیعلیه السلام، هم در زمینه مرجعیّت دینی و در بخش ولایت، حاکمیّت و رهبری جامعه، امام و مقتدای مردم پس از رسول خداصلی الله علیه وآله هستند.
مرحوم شیخ محمّد جواد مغنیه میگوید: «تشیّع عبارت است از ایمان به وجود نص از جانب پیامبرصلی الله علیه وآله بر امامت امام علیعلیه السلام و خلافت او، بدون آنکه در حقّ او یا فرزندانش غلو شده باشد».[۱] .
نظر خود را اضافه کنید.