روایات شیعه ودیگر فرق اسلامى بر این نکته همداستان است که شهادت امام حسین علیه  السّلام در روز دهم محرم الحرام سال ۶۱ هجرى صرفاً یک حادثه معمولى در تاریخ اسلام یا تاریخ بشرى نبود، بلکه مطابق روایات اسلامى این حادثه دردناک به عالم تکوین پیوند خورده است وزمین وآسمان وحور وساکنان بهشت بر این حادثه اندوهگین شدند وپیامبران از حضرت آدم ابوالبشر علیه  السّلام تا پیامبر خاتم صلى الله علیه وآله همگى در این واقعه به اظهار همدردى پرداختند وسالها پیش از وقوع این حادثه جانسوز هرگاه نزد آنان از امام حسین علیه  السّلام یاد شده، یا از سرزمین کربلا گذشته اند، براى آن حضرت اشک ریخته اند.
در زیر به برخى از شواهد این مطلب اشاره مى کنیم:
•امام صادق علیه  السّلام خطاب به جد بزرگوارشان امام حسین علیه  السّلام عرضه مى دارند: «وضمّنَ [الله] الارضَ ومن علیها دمَکَ وثارَک؛ وخداى متعال مسئولیت خون وخون خواهى تو را بر دوش زمین وزمینیان نهاده است.
• حضرت ابراهیم ـ على نبینا وآله و علیه صلوات الله ـ هنگامى که از سرزمین کربلا مى گذشت، از اسب به زمین افتاد وخون سرش براى همراهى با خون سیدالشهدا علیه  السّلام جارى شد.
• حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشریف خطاب به جد بزرگوارشان عرضه مى دارند:
«ولطمت علیک الحور العین؛ در مصیبت تو حوران بهشتى لطمه به [صورت وسینه] مى زدند» .
•در حدیث شریف آمده است: نخستین کسى که در مدینه براى شهادت امام حسین علیه  السّلام صدا به گریه وزارى بلند کرد «ام سلمه» همسر پیامبر صلى الله علیه وآله بود. آن حضرت شیشه اى محتوى مقدارى خاک به او دادند وفرمودند: جبرئیل به من خبر داد وگفت: هرگاه از این خاک خون جوشید بدان که حسین کشته شده است.
ام سلمه این خاک را نگاه داشت وپیش از شهادت امام حسین علیه  السّلام هر ساعت بدان مى نگریست. هنگامى که دید از آن خاک خون جوشید، فریاد زد:
واحسیناه، وا ابن رسول الله! تمام زنان با شنیدن صداى او به گریه وزارى پرداختند ومدینه از بانگ گریه وناله پر شد.
• در برخى از احادیث تصریح شده است در روز عاشورا آسمان خون گریست. براى مثال حضرت زینب در روز عاشورا به مردم فرمودند: أو عَجِبتم أن مَطَرت السماءُ دماً؛ آیا از این که آسمان خون گریسته است شگفت زده شده اید؟
•در کتب عامه آمده است: لما قتل الحسین اسودّت السماء وظهرت الکواکب نهاراً حتى رأیت الجوزاء عند العصر وسقط التراب الأحمر؛ راوى مى گوید: هنگامى که [امام] حسین [علیه  السّلام] به شهادت رسید آسمان تیره وتار شد وستاره ها در روز مشاهده شدند ومن ستاره جوزا را هنگام عصر مشاهده کردم. هم چنین در آن روز خاک سرخ از آسمان بر زمین پاشیده شد.
• مورخان آورده اند که در این روز در بیت المقدس هر سنگ را که پشت و رو مى کردند، زیر آن خون تازه مى دیدند وپدیده خورشید گرفتگى تا سه روز ادامه یافت.
روایت زیر مؤید این معناست:
زیدبن عمر کندى به نقل از ام حیان گفت: وقتى امام حسین علیه  السّلام به شهادت رسید، تا سه روز خورشید گرفته بود وهر کس روغن به چهره اش مى مالید چهره اش به جاى آن که خنک شود مى سوخت وهر سنگ را که در بیت المقدس پشت و رو مى کردند، زیر آن خون تازه مى دیدند.
سند انگلیسی
این سند تاریخى نیز این حقیقت را تأیید مى کند. در صفحه ۳۸ کتاب وقایع دوران انگلو ساکسون (THE ANGLO – SAXON CHRONICLE) ترجمه و ویرایش میشل اسوانتون (SWANTON MICHAEL) ـ که در ۱۹۹۶ میلادى در انگلستان به چاپ رسیده و در سال ۱۹۹۸ میلادى از سوى دانشگاه Exeter در ایالت نیویورک تجدید چاپ شده است ـ چنین آمده است:
۶۸۵. Here in Britain there was Bloody rain, and milk and butter were turned to blood
معناى عبارت فوق چنین است:
در سال ۶۸۵ میلادى این جا در بریتانیا آسمان خون بارید وهر جا شیر یا کره خوراکى بود تبدیل به خون شد یا رنگ آن سرخ گردید.
اگر زمان یاد شده (یعنى سال ۶۸۵ میلادى) را به سال هجرى تبدیل کنیم، این زمان با سال ۶۱ هجرى قمرى مطابق خواهد بود؛ یعنى همان سالى که سید وسالار شهیدان وآزادگان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام به همراه اصحاب وخاندانش به شهادت رسیدند.
الا لعنه الله على أمه قتلت ابن بنت نبیها