امتیاز کاربران

ستاره فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال
 

http://karballa.ir/images/images/karballa3/img13194678.jpg

 

یکی از داستان های عجیب قرآن که در مورد اهمیت اطاعت از "ولی" است، داستان بنی اسرائیل و بلای "تیه" است.

سوره مائده این داستان و جسارت بنی اسرائیل به رهبر خود را بیان می دارد. ابتدا حضرت موسی(علیه السلام) نعمت های خدا بر بنی اسرائیل را یادآور می شود و از آنها می خواهد:" یا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى‏ أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِینَ "(اى قوم! به سرزمین مقدسى كه خداوند براى شما مقرر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید (و عقب‏نشینى نكنید) كه زیانكار خواهید شد.) (21مائده)

حضرت موسی(علیه السلام) به قوم خود می گوید که خداوند برای آنها مقدر کرده که وارد سرزمین مقدس شوند، تا با آرامش در آنجا زندگی کنند. سپس با توجه به سابقه این قوم در نافرمانی ، خود آن جناب پیش بینى كرده بود كه از این دستور تمرد خواهند كرد و رفتن به آن سرزمین را نخواهند پذیرفت، به همین جهت امر خود را تاكید كرد به اینكه مبادا سرپیچى كنید، و دوباره به دوران سابق خود برگردید كه اگر چنین كنید زیانكار خواهید شد.



درباره اینکه سرزمین مقدس کجاست ، گفته شده احتمالا مناطقی از شامات و یا تمام آن مناطق بوده است. که مقدس بودن آن به سبب زندگی انبیا(علیهم السلام) و مومنان در آنجاست.

اما بنی اسرائیل فرمان پروردگار خود را اطاعت نکردند و گفتند:"قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّ فِیها قَوْماً جَبَّارِینَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى یَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ یَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ"( گفتند اى موسى در آن (سرزمین) جمعیتى ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمى‏شویم تا آنها خارج شوند، اگر آنها از آن خارج شوند ما وارد خواهیم شد.) (22 مائده)

در واقع بنی اسرائیل با گذاشتن این شرط گفتار حضرت موسی(علیه السلام) و رهبر خود را رد کردند.

در این هنگام دو نفر از مردان با ایمان گفتند:"قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُۆْمِنِینَ"(دو نفر از مردانى كه از خدا مى‏ترسیدند و خداوند به آنها نعمت (عقل و ایمان و شهامت) داده بود گفتند شما وارد دروازه شهر آنان شوید هنگامى كه وارد شدید پیروز خواهید شد و بر خدا توكل كنید اگر ایمان دارید.)(23 مائده)

با توجه به كلمه" من الذین" استفاده مى‏شود كه خداترسان تنها آن دو نفر نبوده‏اند، بلكه جماعتى بوده‏اند كه از میان آنان دو نفر بر خاسته و گفته‏اند اى مردم به شهر درآئید، همین كه از در داخل شوید غالب خواهید بود،این دو نفر از نعمت ولایت الهی برخوردار بوده و از اولیاء اللَّه بوده‏اند، مفسرین می گویند كه این دو مرد یوشع بن نون و كالب بن یوفنا، دو تن از دوازده نقیب بنى اسرائیل بودند.

اما بنی اسرائیل پاسخی بی ادبانه و عصیانگرانه به موسى (علیه السلام) می دهد."قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ"( گفتند اى موسى تا آنها در آنجا هستند ما هرگز وارد آن نخواهیم شد، تو و پروردگارت بروید و (با آنان) جنگ كنید، ما همین جا نشسته‏ایم.)(24 مائده)

بنی اسرائل جسارت درباره پیامبر خود را به حداکثر می رساند و عبارت" هرگز داخل آن نمى‏شویم" را تكرار می کنند تا موسى (علیه السلام) را براى همیشه مایوس سازند، تا در نتیجه موسى دیگر نسبت به دعوتش اصرار نورزد، و دعوت خود را تكرار نكند.

و در این هنگام این پیامبر اولوالعزم دعا می کند:" قالَ رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسِی وَ أَخِی فَافْرُقْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ"((موسى) گفت پروردگارا! من تنها اختیار خودم و برادرم را دارم، میان من و این جمعیت گنهكار جدایى بیفكن.)(25 مائده)

كارى كه بنى اسرائیل كردند یعنى رد صریح فرمان پیامبرشان در حد كفر بود که قرآن لقب "فاسق" به آنها داده است زیرا فسق هر نوع خروج از رسم عبودیت و بندگى خدا را شامل می شود.

و خداوند این قوم عصیانگر را دچار بلای تیه می کند." قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ أَرْبَعِینَ سَنَةً یَتِیهُونَ فِی الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ"(خداوند (به موسى) فرمود: این سرزمین تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین سرگردان خواهند بود و در باره (سرنوشت) این جمعیت گنهكار غمگین مباش.)(26 مائده)

در روایتی از امام باقر(علیه السلام) آمده كه فرمودند: بعد از آنكه موسى بنى اسرائیل را تا نزدیكى‏هاى سرزمین مقدس آورد، به ایشان دستور داد كه به این سرزمین درآئید:" ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ..."، و با اینكه خداى تعالى براى آنان مقدر كرده بود كه صاحب آنجا شوند، لیكن در پاسخ موسى گفتند:" إِنَّ فِیها قَوْماً جَبَّارِینَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى یَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ یَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُۆْمِنِینَ قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ، قالَ رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِی وَ أَخِی فَافْرُقْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ"، و بعد از آنكه آب پاكى روى دست پیغمبرشان ریختند، خداى تعالى همان سرنوشت را تغییر داده و مقدر كرد كه دیگر به آن سرزمین در نیایند، در نتیجه در مسافت چهار فرسخ مدت چهل سال سرگردان شدند،" فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ" و به موسى وحى شد كه به حال مشتى مردم فاسق غمگین مباش.

همچنین امام صادق (علیه السلام) فرموده: در آن مدت همه روزه عصر، منادى‏شان ندا در مى‏داد كه كوچ كوچ مركب‏ها را بار مى‏كردند، و با حدى( آوازى كه براى شتران مى‏خوانند تا به سرعت بروند)و با زجر و شلاق مى‏راندند و شبانه راه طى مى‏كردند تا هنگام سحر و خداى عزوجل به زمین فرمان مى‏داد تا آنان را دور بچرخاند، همین كه صبح مى‏شد مى‏دیدند درست در همان نقطه دیروز هستند، با خود مى‏گفتند حتما راه را عوضى رفته‏ایم، دوباره نزدیك غروب بار مى‏كردند، و این وضع چهل سال ادامه یافت و در این مدت (به خاطر اینكه نه كشتى داشتند و نه زرعى و نه تجارتى) غذایشان من و سلوى بود، در این مدت تمامى آنان مردند جز دو نفر 1- یوشع بن نون 2- كالب بن یوفنا، و فرزندان آن جمعیت كه در بیابانى به طول چهار فرسخ سرگردان بودند به محض اینكه مى‏خواستند كوچ كنند لباسهایشان مانند تخته در بدنشان خشك مى‏شد، و همچنین پا افزار و كفششان.

امام سپس اضافه فرمودند كه این قوم با خود سنگى داشتند كه وقتى پیاده مى‏شدند موسى (علیه السلام) عصاى خود را به آن سنگ مى‏كوبید، و دوازده چشمه از آن روان مى‏شد، تا هر سبطى از یكى از آن دوازده نهر آب بنوشند، و چون مى‏خواستند كوچ كنند آبها دوباره به درون سنگ بر مى‏گشت، و سنگ را بر گرده مركبى سوار مى‏كردند.

و این چنین خداوند قومی را که از فرمان رهبر دینیشان پیروی نمی کنند مجازات می کند.
منبع: تبیان

 

نظر خود را اضافه کنید.

0
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد

زیارت عاشورا

 پایگاه تخصصی امام حسین علیه السلام به طور اختصاصی به موضوعات مرتبط با امام سوم شیعیان، حضرت سید الشهدا علیه السلام می پردازد و معرفی جهانی آن حضرت و دفاع از مکتب ایشان را به عنوان هدف خود قرار داده است.

تماس با موسسه جهانی کربلا : 692979-91-021

شبکه های اجتماعی

 

 

Template Design:Dima Group

با عضویت در کانال تلگرام سایت جهانی کربلا از آخرین مطالب باخبر شوید .عضویت در کانال تلگرام