در اينباره چند ديدگاه به چشم ميخورد:
1. كوتاهي و بلندي آيات، به مطالب مندرج در آن بستگي دارد و با پايان شدن مطلب و جمله، آيه نيز پايان مييابد; از اين رو برخي آيات كه مطالبشان كوتاه است، كوتاه و برخي ديگر بلند هستند.
2. تعيين فواصل آيات كه هر آيه تا كجا ادامه دارد امري توقيفي است و با دستور و نظر پيامبر اكرم بوده و از آن بزرگوار منقول است و مسئلة اجتهادي نيست. اين گونه نيست كه با تمام شدن مطلب، آيه پايان يابد; زيرا در آيات متعدد، ديده شده است كه در وسط مطلب، آيه تمام شده است با آنكه مطلب هنوز ناتمام است و در آية بعد تمام ميشود; بنابراين طبق اين ديدگاه، كوتاهي و بلندي هر آيه به مطالب مندرج در آن بستگي ندارد و صرفاً امر توقيفي است.(تاريخ قرآن، آيت الله معرفت، ص 81، انتشارات "سمت".)
3. عدهاي نيز جديداً ترتيب و فاصلههاي آيات را، با اعجاز بياني قرآن هماهنگ دانسته و ميگويند: طولاني و كوتاه بودن آيات با توجّه به نظم آهنگ آيات است.(ر.ك: علوم قرآني، محمدهادي معرفت، ص 380 - 389، مؤسسة التمهيد
نظر خود را اضافه کنید.