از قرآن كريم استفاده مي‌شود كه علم چند چيز مختص خداست:
1. علم به زمان وقوع قيامت; "يَساْلُونَكَ عَن‌ِ السَّاعَة‌ِ أَيَّان‌َ مُرْسَغ‌هَا قُل‌ْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَآ إِلآ هو ...;(اعراف،187) از تو دربارة قيامت مي‌پرسند ]كه[ وقوع آن چه وقت است؟ بگو: علم آن تنها نزد پروردگار من است. جز او ]هيچ كس[ آن را به موقع خود آشكار نمي‌گرداند... ."
2. علم به حقيقت روح آدمي; "وَ يَسْالُونَكَ عَن‌ِ الرُّوح‌ِ قُل‌ِ الرُّوح‌ُ مِن‌ْ أَمْرِ رَبِّي وَ مَآ أُوتِيتُم مِّن‌َ الْعِلْم‌ِ إِلآ قَلِيلاً ;(اسرأ،85) و دربارة روح از تو مي‌پرسند، بگو: روح از ]سنخ[ فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندكي داده نشده است."
3. علم به تمام مشخصات جسمي و روحي جنين در رحم;
4. علم به آنچه كه در آينده آدمي انجام مي‌دهد;
5. علم به سرزميني كه محل مرگ انسان است و زمان مرگ آدمي;
6. علم به زمان نزول باران و تمام جزئيات نزول آن.
دراين چهار مورداخير، خداوند مي‌فرمايد: "إِن‌َّ اللَّه‌َ عِندَه‌ُو عِلْم‌ُ السَّاعَة‌ِ وَ يُنَزِّل‌ُ الْغَيْث‌َ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الاْ ??رْحَام‌ِ وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِب‌ُ غَدًا وَ مَا تَدْرِي نَفْس‌ُ بِأَي‌ِّ أَرْض‌ٍ تَمُوتُ إِن‌َّ اللَّه‌َ عَلِيم‌ٌ خَبِيرُ ;(لقمان،34) در حقيقت، خداست كه علم ]به[ قيامت نزد اوست، و باران را فرو مي‌فرستد. و آنچه را كه در رحم‌هاست مي‌داند و كسي نمي‌داند فردا چه به دست مي‌آورد و كسي نمي‌داند در كدامين سرزمين مي‌ميرد. در حقيقت خداست ]كه[ داناي آگاه است."
ميان آيات ذكر شده و آنچه كه در تاريخ و روايات مي‌خوانيم كه امامان: و حتي برخي از اولياي الهي، از مرگ خود يا محل دفن‌شان خبر دادند، منافات نيست; زيرا علم آنان از طريق تعليم الهي است. علم ذاتي و استقلالي مخصوص خداست و علم آنان جنبة عرضي و تعليمي دارد و به مقداري است كه خدا مي‌خواهد و صلاح مي‌داند.
در حديثي از امام صادق‌مي‌خوانيم كه يكي از يارانش سؤال كرد: آيا امام علم غيب مي‌داند؟ فرمود: نه، امام علم غيب را ]ذاتاً[ نمي‌داند، ولي هنگامي كه اراده كند چيزي را بداند خدا به او تعليم مي‌دهد.
بعلاوه در روايات بسياري از طرق شيعه و اهل سنت از پيغمبر اكرم (ص) و ائمه معصومين (ع) تصريح شده كه اين علوم پنجگانه مخصوص ذات خدا است، به عنوان نمونه حديثي از تفسير «درالمنثور» را در اينجا ميآوريم :
1 ـ در «در المنثور» آمده است كه رسول خدا (ص) فرمود «مَفاتِيحُ الْغَيْبِ خَمّسٌ لا يَعْلَمُهُنَّ اِلاّ اللهُ، لا يَعْلَمُ ما في غَدٍ اِلاّ اللهُ، وَ لا مَتي تَقُومُ السَّاعَةُ اِلاّ اللهُ، وَ لا يَعْلَمُ ما في الْأَرْحامِ اِلاّ اللهُ، وَ لا مَتي يَنزِلُ الْغَيْثُ اِلاّ اللهُ، وَ ما تَدْري نَفْسٌ بِاَيِّ اَرْضٍ تَمُوتُ اِلاّ اللهُ» (درالمنثور 5/ 169)
[كليدهاي غيب پنج است كه هيچكس جز خدا آنها را نمي‌داند هيچكس جز خدا حوادث فردا را نمي‌داند، و هيچكس جز خدا زمان قيام رستاخيز را نمي‌داند، و هيچكس جز خدا آنچه را در رحم مادران است نمي‌داند، و هيچكس جز خدا زمان نزول باران را نمي‌داند، و هيچكس نمي‌داند انسان در كدام زمين مي‌ميرد جز خدا]
(ر.ك: اصول كافي، ثقة الاسلام كليني، ج 1، ص 201، دارالكتب الاسلامية / تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 17، ص 97ـ100، دارالكتب الاسلامية / الميزان، علامه طباطبايي، ج 16، ص 238ـ240، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات، بيروت.)
نظر خود را اضافه کنید.