بنده خواستار کمک به یکی از دوستانم هستم که جدیدا همسر خود را از دست داده است او زنی جوان است و صاحب یک دختر سه ماه. بسیار روحیه ضعیفی دارد و بنده بسیار دور هستم. فقط از طریق تلفن با او در تماس هستم.


در خصوص سوال مطرح شده توجه شما را به نکات زیر جلب می کنم:

1- به هنگام مواجهه انسان با سوگ و فقدان عزیزان، مراحلی طی می شود من جمله:
مرحله شوک: در این مرحله شخص از خود بیخود شده و شوکه و متحیر می شود.
مرحله انکار: بعد از مرحله اول فرد داغدیده ممکن است واقعیت را انکار کند و مرگ عزیز خویش را منکر شود و آن را نپذیرد.
مرحله پذیرش: رفته رفته شخص واقعیت را می پذیرد و به زندگی عادی خویش برمی گردد.

با توجه به این مقدمات غمگین بودن فرد برای چندماه طبیعی است اما اگر این مدت به درازا کشیده شود خطر ابتلا به افسردگی وجود دارد. که باید با کمک اطرافیا شخص به روانشناس یا روانپزشک ارجاع داده شود. که در مرحله اول رجوع به روانشناس پیشنهاد می شود و به تشخیص ایشان مراجعه به روانپزشک صورت بگیرد.

2- شخص داغدیده می بایست تنها و بدون حمایت رها نشود و اطرافیان به طور ویژه با توجه نمودن به او می بایست از تنها ماندن او جلوگیری کنند.

3- شما به تماس تلفنی با ایشان ادامه دهید و سعی کنید به ایشان دلداری دهید و او را به آینده امیدوار کنید و متذکر شوید که سوگ واقعیتی فراگیر و همیشگی است ضمن اینکه این امر می تواند برای ایشان یک امتحان و ابتلای الهی باشد و یقینا اجر ایشان نزد خدای متعال محفوظ است.

4- ایشان را به مسافرت و تقویت حضور در جمع تشویق و ترغیب کنید.

5- به ایشان یادآوری کنید که انچه باعث شادی روح مرحوم همسر ایشان می شود این است که سعی کنند تکالیفی را که از ایشان قضا شده است را بجا آورند و از خیرات برای ایشان دریغ نکنند.

6- جایگاه مادری ایشان را تقویت کنید. و او را ترغیب کنید که از توجه و سرمایه گذاری عاطفی روی یادگار همسر خود یعنی فرزند دلبندشان غافل نشوند چرا که این امر رضایت همسر مرحومشان را به دنبال دارد.