معناي جمله «حسنات الابرار سيئات المقربين» اين است كه كارهاي نيك خوبان براي مقربان عمل زشت محسوب مي شود.
بنا به آنچه در روايات فراوان آمده است مراتب ايمان و تقرب به خداوند متفاوت است و ايمان داراي درجات مي باشد به همين جهت عمل نيك فردي كه در درجه اول ايمان است براي كسي كه در درجه بالاتر قرار دارد عمل زشت و بد محسوب مي شود چون به همان ميزان كه شخص در رتبه بالاتر قرار دارد از او عمل بهتر و بالاتري انتظار مي رود. مانند اين كه نوشتن خط به شكل كلاس ابتدايي براي ديپلمه زشت مي باشد در حالي كه همين خط را كلاس اولي بنويسد زيبا مي باشد و نويسنده آن مورد تشويق واقع مي شود. بنابراين كارهاي نيك خوبان براي مقربان كه در درجه بالاتري از لحاظ ايمان قرار گرفته اند ديگر حسنه نمي باشد بلكه در مقايسه با رتبه ايماني او سيئه و عمل زشت محسوب مي شود.
نظر خود را اضافه کنید.