خير. در كافي نقل مي‎كند كه هاشم بن البريد (صاحب البريد) گفت:
من و محمد بن مسلم و ابوالخطاب در يك جا گرد آمده بوديم؛ ابوالخطاب پرسيد عقيدة شما دربارة كسي كه امر امامت را نشناسد چيست؟ گفتم: به عقيدة من كافر است. ابوالخطاب گفت: تا حجت بر او تمام نشده كافر نيست، اگر حجت تمام شد و نشناخت آنگاه كافر است. محمد بن مسلم گفت: سبحان الله! اگر امام را نشناسد و جحود و انكار هم نداشته باشد چگونه كافر شمرده مي‏شود؟! خير، غير عارف اگر جاحد نباشد كافر نيست. به اين ترتيب ما سه نفر،سه عقيدة مخالف داشتيم.
موقع حج رسيد، به حج رفتم و در مكه به حضور امام صادق(ع) رسيدم. جريان مباحثة سه نفري را به عرض رساندم و نظر امام را خواستم. امام فرمود: هنگامي ميان شما قضاوت مي‏كنم و به اين سؤال پاسخ مي‏دهم كه آن دو نفر هم حضور داشته باشند. وعده گاه من و شما سه نفر همين امشب در مني نزديك جَمَرة وسطي.
شب كه شد سه نفري رفتيم. امام در حالي كه بالشي را به سينة خود چسبانده بود سؤال را شروع كرد:
ـچه مي‏گوييد دربارة خدمتكاران، زنان، افراد خانوادة خودتان؟ آيا آنها به وحدانيت خدا شهادت نمي‏دهند؟
من گفتم: چرا.
¬ـ آيا به رسالت پيغمبر گواهي نمي‏دهند؟
ـ چرا.
ـ آيا آنها مانند شما امامت و ولايت را مي‏شناسند؟
ـ نه.
ـ پس تكليف آنها به عقيدة شما چيست؟
ـ عقيدة من اين است كه هر كس امام را نشناسد كافر است.
ـ سبحان الله! آيا مردم كوچه و بازار را نديده‏اي، سقّاها را نديده‏اي؟
ـ چرا، ديده و مي‏بينم.
ـ آيا اينها نماز نمي‏خوانند؟ روزه نمي‏گيرند؟ حج نمي‏كنند؟ به وحدانيّت خدا و رسالت پيغمبر شهادت نمي‏دهند؟
ـ چرا.
ـ خوب آيا اينها مانند شما امام را مي‏شناسند؟
ـ نه.
ـ پس وضع اينها چيست؟
ـ به عقيدة من هر كه امام را نشناسد كافر است.
ـسبحان الله! آيا وضع كعبه و طواف اين مردم را نمي‏بيني؟ هيچ نمي‏بيني كه اهل يمن چگونه به پرده‏هاي كعبه مي‏چسبند؟
ـ چرا.
ـ آيا اينها به توحيد و نبوت، اقرار و اعتراف ندارند‎؟ آيا نماز نمي‎خوانند؟ آيا روزه نمي‎گيرند؟ آيا حج نمي‎كنند؟‎
ـ چرا
ـ خوب آيا اينها مانند شما امام را نمي‎شناسند؟
ـنه.
ـ عقيدة شما دربارة اينها چيست؟
ـ به عقيدة من هر كه امام را نشناسد كافر است.
ـ سبحان‏الله! اين عقيده، عقيدة خوارج است.
امام آنگاه فرمود: حالا مايل هستيد كه حقيقت را بگويم؟
هاشم كه به قول مرحوم فيض، مي‏دانست قضاوت امام بر ضدّ عقيدة او است، گفت: نه.
امام فرمود:
بسيار بد است براي شما كه چيزي را كه از ما نشنيده‏ايد از پيش خود بگوييد.
هاشم بعدها به ديگران چنين گفت:
گمان بردم كه امام نظر محمد بن مسلم را تأييد مي‏كند و مي‏خواهد ما را به سخن او برگرداند.(كافي2/401)