بارگاه ملکوتی حضرت رقیه سلام الله علیها، بنت الحسین (ع) ، ستاره سه ساله دمشق، يكي از زيارتگاههايي كه پس از مقبره حضرت زينب كبري(س) مورد توجه مذاهب اسلامي و بويژه شیعیان است.
حضرت  «رقيّه سلام الله»، دختر معصوم و كودك خردسال امام حسين(ع) است، که بر اساس منابع فرهنگی پیوند عمیق قلبی دیرینه ای میان شیعیان و خصوصا مردم ایران زمین با این فرزند امام حسین علیه السلام وجود دارد.
بر اساس منابع موجود امام حسین علیه السلام، شش پسر و سه دختر داشته اند.

دختران ايشان عبارت بودند از:
1 ـ «سكينه» دختر رباب بنت امرءالقيس و خواهر حضرت علي اكبر
2 ـ «فاطمه» دختر ام اسحاق بنت طلحة بن عبدالله
3 ـ «زينب» كه او نيز خواهر فاطمه و هر دو از يك مادر بوده اند.
در برخی منابع آمده است که احتمال مي رود رقيّه نام ديگر زينب بوده باشد; و اينكه از زينب، بر خلاف فاطمه و سكينه، نقش مؤثر و فعالي در كربلا گزارش نشده، بنظر مي رسد وي كودكي بيش نبوده، كه بايد در سال 57 هجري در مدينه بدنيا آمده باشد.

در هر حال او همراه ساير اهل بيت امام حسين(ع) و زينب كبري سلام الله به اسارت درآمده و در مكاني كنار «باب الفراديس» ـ كه در آن زمان خرابه اي بود ـ استقرار يافت. رقيّه در اين زمان  سه ساله بود كه بهانه پدر مي كرد و يزيد لعنة الله دستور داد سر مبارك پدر را نزد او ببرند. چون رقيه آن سر خونين را ديد از غم و اندوه فراوان پس از چند روز وفات يافت.

آن معصومه را كنار آن مكان كه مقبره اي عمومي به نام «مقبره باب الفراديس» بود بخاك سپردند. اين مقبره در شمال غربي محله قديمي دمشق و كنار باب الفراديس قرار داشت.
در ابتدا سلاطين ايوبي بر قبر او مقبره اي كوچك ولي زيبا ساختند; سنگ قبري كه بر وي نهاده شد از سنگ موزائيك تزئين شده به وسيله عاج و مرمر بود كه اطراف آن را ضريح زيبايي احاطه كرده بود و بر فراز آن نيز گنبد و عمارتي بنا شد.
مكان ياد شده كه از همان ابتدا بصورت مسجد و مقبره بود، در سال 1125 هجري مورد بازسازي قرار گرفت و در سال 1323 هجري نيز(2) بوسيله ميرزا علي اصغرخان امين السلطان صدراعظم ناصرالدين شاه دوباره ترميم شد.
در آن زمان سه كتيبه سنگي در داخل حرم در سمت محراب شبستان آن ديده مي شد.
در كتيبه اول چند حديث در فضايل اهل بيت و نام ميرزا بابا مستوفي گيلاني بعنوان تعمير كننده بقعه مقام رقيه به تاريخ 1125 هجري ديده مي شد. در كتيبه دوم به مكان دفن ملك كامل ناصرالدين محمد كه در سال 880 هجري در اين مكان مدفون شده بود اشاره و بر كتيبه سوم نيز چند بيت شعر نوشته شده بود.

چون فضاي اين مكان گنجايش زوار را نداشت مرحوم شيخ نصرالله خلخالي در صدد توسعه مقبره و حرم برآمد; لذا خانه هاي اطراف را با كمك مردم خَيّرِ محل خريداري كرد ولي عده اي راضي نشدند و به همين منوال باقي بود تا در سال 1363 هجري شمسي به گفته جناب حجة الاسلام فهري زنجاني نماينده مقام معظم رهبري در سوريه، با خريد آن خانه ها و پرداخت چندين برابر قيمت آنها، امر پي ريزي بناي جديد حرم از سوي جمهوري اسلامي و با حضور مقامات سوريه آغاز شد.
مساحت ساختمان، حرم بيش از چهارهزار متر مربع است كه ششصد متر مربع از آن صحن و فضاي باز است و بقيه را حرم و شبستان آن و مسجد ديگري كه در مجاورت ضريح ساخته شد تشكيل مي دهند.
نوع معماري كه اكنون در بناي حرم بكار رفته معماري ايراني اسلامي است. صحن مسجد كه گرداگرد آن بصورت ايواني باندازه يك و نيم متر مسقف است با ستونهاي بسيار زيباي سنگي سفيد و بصورت كنگره اي ساخته شده اند. گنبد آن بكلي تعويض و براساس معماري ايراني ساخته شده و دوازده ستون مرمرين در داخل حرم آن را نگهداشته اند. گرداگرد سقف و ديواره ها نيز كاشيكاري است.
ضريح حرم كه از دوران «امين السلطان» صدراعظم ناصرالدين شاه مانده بود در سال 1372 شمسي با ضريح ديگري كه بوسيله چهل تن از هنرمندان برجسته اصفهاني به صورتي بسيار زيبا و تحسين برانگيز ساخته شده تعويض گرديد. البته ضريح قبلي برداشته نشد بلكه در داخل ضريح جديد قرار گرفت. نگارنده خود در مراسم تعويض آن حضور داشته و تلاشهاي شبانه روزي سازندگان و عشق آنان به اهل بيت را شاهد بوده است. هر چند كه اين ضريح تقريباً 5/1 برابر ضريح قبلي است و بعلت بزرگي زياد با سن حضرت رقيّه و كودكي وي تناسبي ندارد ليكن از شاهكارهاي هنر اسلامي بوده و قابل تقدير وستايش است.
كنار حرم مطهر بازاري است كه در طول تاريخ اسلامي به «سوق العماره» معروف بوده است و باب الفراديس مذكور نيز در داخل اين بازار و حدود بيست متري مقام حضرت رقيّه قرار دارد. شايان گفتن است كه از سمت شمال حرم به جامع اموي نيز راه است.