دختری در خواب دید که با خدا صحبت می کند. از خدا پرسید:
فرق میان ما دخترها و پسرها چیه؟
خداوند با مهربانی جواب داد:
من، "زن" را «سرچشمه ی زندگی» قرار داده ام و او را برای نقش و رسالت ویژه ای آفریده ام و برای اینکه «هر دختری» بتواند به «هنر زن بودن» برسد، و برای تداوم زندگی، «شور و نشاط» و «آرامش» بیافریند، چیزهایی را به او امانت سپرده ام که به هیچ پسری نداده ام.
دخترک ، خیلی کنجکاوتر از قبل پرسید:

خالق من! مگه به ما دخترا چی دادی که پسرا اونا رو ندارن؟
خداوند با مهربانی فرمود:
من، «ظرافت و لطافتی» را به دخترها داده ام که به هیچ پسر و به هیچ مخلوق دیگری نداده ام.
من، همه ی دختران را چنان «مهربان» آفریده ام که از همان آغاز کودکی، «نوازشگری» و «مادری» را می دانند و به زیبایی ابراز می کنند.
من ، دختران را «امانت دار» بیشترین زیبایی و جذابیت خود قرار داده ام.
و از «10 بخش شرم و حیا»، «9 بخش» آن را فقط به دختران بخشیده ام.
تا «شرم و حیا» را که «مهمترین نشانه ی حیات» و نشانه ی انسانیت انسان است، او به دیگران بیاموزد.
دخترک باز از خدا پرسید:
آیا از دختران در قرآن حرفی هست؟
خداوند متعال با بردباری فرمود: قرآنم را بخوان تا ببینی که:
من، پاکی، بلوغ، ایمان، ادب و اطاعت دختران حضرت لوط را ستوده ام.
و زیبایی عفت و حیای دختران حضرت شعیب و فداکاری آنها را در قرآنم به زیبایی آورده ام.
من، نفوذ هنرمندانه خواهر موسی به دربار فرعون و پاسداری زیرکانه ی او از برادرش را تجلیل کرده ام.
من، فقط حضرت مریم را از «قانتین» نامیده ام.
و دختری را در سوره ی بقره، «جان پیامبر» و در سوره ی 104، «کوثر آفرینش» معرفی کرده ام.
پس من، دختران را، «مظهرِ» «ظرافت و زیبایی»، «متانت و پاکدامنی»، «لطافت و مهربانی»، «نجابت و حیا»، «شور و نشاط»، «عشق و زندگی» قرار داده ام.
و او را در سخن آخرین پیامبرم، «برکت» نامیده ام.
و دخترک با چشمان به شبنم نشسته پرسید: خدایا، همه ی اینهایی که گفتی، چطور باور کنم؟
خداوند پاسخ داد
آیا نمی بینی که دخترها، حداقل 6 سال زودتر از پسرها «عاقل و بالغ و با ادب» می شوند؟
آیا نمی بینی که زینب علی و زهرای من، «عقیله» ی بنی هاشم اند؟
و آیا نمی دانی که : زهرای من، «مادر نبوت و امامت و ولایت» است؟
و حالا نوبت خدا بود که از دخترک بپرسد...
"حالا قبول میکنی که و لیس الذَّکر کَالاُنثی؟" (آیه ی 36 - سوره ی آل عمران)
دخترک پاسخ داد: صَدَقَ الله
خداوند فرمود:
البته او، فقط یک ایراد دارد:
او، (گاهی) فراموش می کند که چه ارزش و مقام والایی، نزد من دارد.
او فراموش می کند که «چه قداستی» نزد من دارد.
او، (گاهی) فراموش می کند که «چه ماموریتی» برای من دارد.
اما در هر حال، هر دختری زیبا، و مظهر جمال الهی است.
و به فرموده ی سوره ی نور، هر دختری از «محصّنات» و جواهری در دژ الهی است.