خدمت در محضر امام حسين (عليه السلام) و توفيق ياري حضرت و شمشير زدن در ركاب او،بزرگترين توفيقات الهي بود كه نصيب عده اي از خواص عصر امام حسين (عليه السلام) شد.
هم چنان كه فراهم نمودن شرايط و مقدمات ظهور حضرت ولي عصر (ارواحنا فداه) و توفيق جنگيدن در ركاب آن بزرگوار،از ديگر موهبت هاي الهي است كه نصيب عده اي از خواص مي شود. در عظمت و شرافت خدمتگذاري،نصرت به آن آستان بلند،همين بس كه امام زمان (عليه السلام) نيز عاشق جدّ بزرگوار خود و مشتاق خدمت به ايشان است.
آن حضرت در زيارت ناحيه ي مقدسه مي فرمايند:
(و لئن اخترني الدهور و عاقني عن نصرك المقدور لاُ ندينّك صباحاً و لأبكيّن لك [عليك] بدل الدموع دماً؛
اگر روزگار مرا به تأخير انداخت و مقدّرات از ياري و نصرت تو در روز عاشورا بازداشت،هر آيينه من صبح و شام بر تو ندبه مي كنم و به جاي قطرات اشك،بر تو خون مي گريم).