رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «زمانی بر امت من می آید كه در آن زمان درون های مردم پلید می شود ولی ظاهرشان به طمع مال و دنیا آراسته می گردد؛ به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمی بندند، كارشان ریا و تظاهر است؛ خوف از خدا به دلشان راه نیاید و خداوند آن ها را به عذابی فراگیرد دچار سازد. آن ها چون غریق خداوند را می خوانند ولی خداوند دعایشان را مستجاب نمی كند.» (كافی، ج8، ص 306)
در این مقاله دو اصطلاح «مهدویت» و «دوره آخر الزمان» را مورد بررسی قرار می دهیم:
مهدویت یعنی چه؟
باور به ظهور شخصی كه جهان را پر از عدل و داد كرده و ریشه های ظلم و ستم را می چیند اختصاص به اسلام نداشته بلكه، شامل ادیان مختلف الهی و آسمانی می شود و در اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشت و... به ظهور این شخص نوید داده شده است.
بنابراین می توان گفت تمامی ادیان به آمدن موعودی مصلح باور دارند كه این موعود در اندیشه زردتشت سوشیاتت، در اندیشه مسیحیت حضرت مسیح و در اسلام حضرت مهدی (عج) است كه قرآن و سنت به آمدن آن بشارت داده اند.
امّا در مورد اینكه مهدویت یعنی چه؟ باید اذعان داشت لغت مهدویت برگرفته از امام مهدی (علیه السلام) است.
"خلاصه و حقیقت مهدویت، منتهی شدن سیر جوامع جهان به سوی جامعه واحد و سعادت عمومی، امنیت و رفاه، تعاون و همكاری، همبستگی همگانی حكومت حق و عدل جهانی، غلبه حق بر باطل، غلبه جنودالله بر جنود شیطان نجات مستضعفان و نابودی مستكبران، و خلافت مۆمنان و شایستگان به رهبری یك ابرمرد الهی است كه موعود انبیاء و ادیان و دوازدهمین اوصیاء و خلفای پیغمبر آخرالزمان است." (لطف الله صافی گلپایگانی، اصالت مهدویت، ج 2)
امّا از آنجا كه نام آن منجی در میان مسلمانان مهدی (عج) است، این اندیشه را اندیشه مهدویت نامیده اند هر چند سایر ادیان به آن اندیشه موعودگرائی و ... می گویند.
به هرحال، مهدویت، یك اندیشه و تفكر برگرفته از كتابهای آسمانی است كه با فطرت و سنن عالم خلقت موافق است.
"خلاصه و حقیقت مهدویت، منتهی شدن سیر جوامع جهان به سوی جامعه واحد و سعادت عمومی، امنیت و رفاه، تعاون و همكاری، همبستگی همگانی حكومت حق و عدل جهانی، غلبه حق بر باطل، غلبه جنودالله بر جنود شیطان نجات مستضعفان و نابودی مستكبران، و خلافت مۆمنان و شایستگان به رهبری یك ابرمرد الهی است كه موعود انبیاء و ادیان و دوازدهمین اوصیاء و خلفای پیغمبر آخرالزمان است"
دوره آخر الزمان یعنی چه؟
به یقین هر آغازی را سرانجامی و هر شروعی را پایانی است جز ذات اقدس خدا كه هم آغاز است و هم انجام، زمان نیز از جمله آفریده شده های خدای تواناست و از این قانون نیز خارج نمی باشد از این رو برگه های پایانی كتاب زندگی را در زمین آخرالزمان می گویند.
قرآن كریم نیز در آیات متعددی به دوران آخرالزمان اشاره كرده است و در معارف ارزشمند اسلامی نیز بارها این واژه آخرالزمان در دو معنای كلی به كار رفته است:
1. مدت زمانی كه با ولادت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ آغاز می شود و با شروع رستاخیز بزرگ پایان می یابد و از این رو آن پیامبر رحمت را، پیامبر آخرالزمان نیز نامیده اند.
2. مدت زمانی كه با ولادت حضرت مهدی (عج) آغاز می شود و همه اتفاقات عصر غیبت و عصر ظهور را در دل خود دارد و سپس با شروع قیامت پایان پیدا می كند. و اینك نیز از واژه آخرالزمان همین معنا را اراده می كنند و در هین معنا به كار می رود و خود این قسم نیز دارای دو مرحله می باشد:
الف: دوران نخست كه انسان به مراحل پایانی انحطاط اخلاقی رسیده، فساد اخلاقی و ستم همه جوامع بشری را فرا می گیرد و به تعبیر روایت جهان پر از ظلم و جور می شود.
آخرالزمان
ب: دوران دوم وعده الهی تحقق پیدا می كند و آن منجی اعظم ظهور می كند و حكومتی جهانی تشكیل می دهد و به كفر ستیزی و ظلم ستیزی می پردازد و هستی را از عدالت پر می كند.
امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «خداوند زمین را به دست قائم (عج) از هر ستمی پاك گرداند و از هر ظلمی پاكیزه سازد و میزان عدل را در میان مردم نهد.»
این قطعه از زمان كه آخر الزمان نام گرفته است دارای نشانه هایی است كه به برخی از آنها اشاره می كنیم گفتنی است این خصایص به دوران نخست از عصر آخرالزمان مربوط می شود كه انسان در آن عصر به مراحل پایانی انحطاط اخلاقی و ستم می رسد:
1. روابط سود جویانه و استثماری:
انسان در ارتباط با انسان دیگر، به سود و سرمایه می اندیشد و با همین انگیزه به میدان پیوندهای اجتماعی گام می نهد.
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: «... در آخر الزمان اقوامی بر مسلمانان سیطره یابند كه تا لب به سخن گشایند آنان را بكشند و اگر لب فرو بندند (خون) ایشان را مباح شمرند تا منابع درآمد آنان (و اموالشان) را ویژه خود سازند...»
امام علی ـ علیه السلام ـ می فرمایند: «و آن زمانی است كه از فتنه ها نجات نمی یابد مگر مۆمنانی كه بی نام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند، و اگر غایب گردند، كسی سراغ آن ها را نمی گیرد، آن ها برای سیر كنندگان در شب ظلمانی جامعه ها چراغ های هدایت و نشانه های روشنند، نه مفسده جو هستند و نه فتنه انگیز، نه در پی اشاعه فحشایند و نه مردمی سفیه و لغو گو! اینانند كه خداوند درهای رحمتش را به سویشان باز می كند و سختی ها و مشكلاتی را از آن ها برطرف می سازد»
2. گریز از دین:
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ ویژگی های انسان های این دوران را چنین شمرده است: «زمانی بر مردم خواهد آمد كه دینشان در همهایشان خواهد بود و همتشان شكمشان و قبله هاشان زنانشان، برای طلا و نقره ركوع و سجود به جای می آورند. آن ها همواره در حیرت و مستی خواهند بود؛ نه بر مذهب مسلمانی اند و نه بر مسلك نصرانی.» (مستدرك الوسایل، ج11، ص 379)
3. دنیا پرستی:
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «زمانی بر امت من می آید كه در آن زمان درون های مردم پلید می شود ولی ظاهرشان به طمع مال و دنیا آراسته می گردد؛ به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمی بندند، كارشان ریا و تظاهر است؛ خوف از خدا به دلشان راه نیاید و خداوند آن ها را به عذابی فراگیرد دچار سازد. آن ها چون غریق خداوند را می خوانند ولی خداوند دعایشان را مستجاب نمی كند.» (كافی، ج8، ص 306)
4. آزمایشهای بزرگ:
یكی دیگر از ویژگی های آخرالزمان امتحاناتی است كه انسان ها در این دوران پشت سر می گذارند.
امام علی ـ علیه السلام ـ می فرمایند: «و آن زمانی است كه از فتنه ها نجات نمی یابد مگر مۆمنانی كه بی نام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند، و اگر غایب گردند، كسی سراغ آن ها را نمی گیرد، آن ها برای سیر كنندگان در شب ظلمانی جامعه ها چراغ های هدایت و نشانه های روشنند، نه مفسده جو هستند و نه فتنه انگیز، نه در پی اشاعه فحشایند و نه مردمی سفیه و لغو گو! اینانند كه خداوند درهای رحمتش را به سویشان باز می كند و سختی ها و مشكلاتی را از آن ها برطرف می سازد.» (نهج البلاغه، خطبه 103)
منابع:
سایت اندیشه قم
مستدرك الوسایل، ج11
نهج البلاغه، خطبه 103
اصالت مهدویت ، لطف الله صافی گلپایگانی، ج 2
نظر خود را اضافه کنید.