از چهره هاى برجسته شیعه و مردى سخنور و شجاع و از قاریان و حافظان قرآن بود، و چون مردى فصیح بود امام(علیه السلام) او را به عنوان نماینده خویش نزد عمر بن سعد مى فرستاد. او در روز عاشورا پس از گرفتن اذن جهاد از امام(علیه السلام) سپاه دشمن را با این بیان موعظه کرد:



«یَا قَوْمِ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الْأَحْزابِ * مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ یُریدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ * وَ یا قَوْمِ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنادِ * یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرینَ ما لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ)(1)، یَا قَوْمُ لاتَقْتُلُوا حُسَیْناً (فَیُسْحِتَکُمْ بِعَذابٍ وَ قَدْ خابَ مَنِ افْتَرى‏)»(2)؛

(اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم! و از سرنوشتى همچون سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغیان) مى ترسم، و خداوند ظلم و ستمى بر بندگانش نمى خواهد. اى قوم! من بر شما از روزى که مردم یکدیگر را صدا مى زنند (و از هم یارى مى طلبند ولى صدایشان به جایى نمى رسد) بیمناکم، همان روز رستاخیز که روى برمى گردانید و فرار مى کنید، اما هیچ پناهگاهى در برابر (عذاب) خداوند براى شما نیست، و هر کس را خداوند (به خاطر اعمالش) گمراه سازد، هدایت کننده اى براى او نیست. اى مردم! حسین(علیه السلام) را نکشید «که عذاب خداوند شما را ریشه کن خواهد کرد، و البته هر کس (بر خدا) دروغ ببندد، ناامید مى شود»).

امام(علیه السلام) خطاب به وى فرمود:

«رَحِمَکَ اللهُ إنَّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا الْعَذَابَ حینَ رُدّوُا عَلَیْکَ ما دَعَوْتَهُمْ إلَیْهِ مِنَ الْحَقِّ وَ نَهَضُوا إلَیْکَ لَیَسْتَبیحُوکَ وَ أَصْحابَکَ، فَکَیْفَ بِهِمُ الاْنَ وَ قَدْ قَتَلُوا إخْوانَکَ الصّالِحِینَ»؛

(رحمت خدا بر تو باد! در آن زمان که آنان را به حق فرا خواندى ولى آنها نپذیرفتند و قصد جان تو و یارانت را نمودند، سزاوار عذاب خداوند شدند. (حال دیگر دیر شده است) چه اینکه آنها (دستشان را به خون آنها رنگین کرده اند) و برادران صالح تو را کشته اند!!).

«حنظله» در پاسخ امام(علیه السلام) عرض کرد: راست گفتى، فدایت شوم، شما از من داناتر و به درک حق سزاوارترى.(3)

پس از آن حنظله از امام پرسید: «آیا من به سوى آخرت نشتابم و به برادرانم ملحق نشوم؟».

امام(علیه السلام) فرمود: «رُحْ إلَى خَیْر مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها وَ إلى مُلْک لایَبْلى»؛ (بشتاب به عالَمى بهتر از دنیا و آنچه در آن است و به سوى سلطنتى که کهنه نگردد).

حنظله به عنوان خداحافظى عرض کرد: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِالله، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ وَعَرَّفَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَنَا فِی الْجَنَّةِ».

آنگاه به سوى دشمن شتافت و پس از کارزارى خونین به فیض شهادت نایل آمد.(4)(5)

منبع:پایگاه اطلاع رسانی آیة الله العظمی مکارم شیرازی


پی نوشت ها:

(1) . غافر، آیه 28-32 .

(2) . سوره طه، آیه 61.

(3) . مقتل الحسین خوارزمى، ج 2، ص 24 ; بحارالانوار، ج 45، ص 23; مقتل الحسین مقرّم، ص 251 و موسوعة الامام الحسین(علیه السلام)، ص 45 .

(4)(4) . رجوع شود به: بحارالانوار، ج 45، ص 23; کامل ابن اثیر، ج 4، ص 72 و اعیان الشیعه، ج 1، ص 605.

(5) . گرد آوری از کتاب: عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی، ص 464.


 

نظر خود را اضافه کنید.

0
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد

زیارت عاشورا

 پایگاه تخصصی امام حسین علیه السلام به طور اختصاصی به موضوعات مرتبط با امام سوم شیعیان، حضرت سید الشهدا علیه السلام می پردازد و معرفی جهانی آن حضرت و دفاع از مکتب ایشان را به عنوان هدف خود قرار داده است.

تماس با موسسه جهانی کربلا : 692979-91-021

شبکه های اجتماعی

 

 

Template Design:Dima Group

با عضویت در کانال تلگرام سایت جهانی کربلا از آخرین مطالب باخبر شوید .عضویت در کانال تلگرام