چرا باید بیاد وقایع عاشورا عزاداری کنیم؟ مگر نمی‌توان بخاطر پیروزی‌ای که نصیب امام شد و با حرکت خود، امت اسلامی را نجات داد، مراسم شادی برگزار کنیم؟ بجای خودزنی و گریه، از مدح و سرود استفاده کنیم؟ مانند مسیحیان که برای کشته شدن مسیح یک روز را جشن می‌گیرند، ما هم همچنین کنیم؟

پاسخ:

احساسات و عواطف انسان، صورتهای گوناگونی دارد. تحریک هر نوع احساسات و عواطف باید با حادثه مربوطه متناسب باشد. حادثه‌ای که بزرگترین نقش را در تاریخ اسلام ایفا کرده، جریان شهادت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) بود. او بود که مسیر تاریخ اسلام را عوض کرد. او بود که درسی برای حرکت، نهضت، مقاومت و استقامت تا روز قیامت به انسانها داد. برای زنده شدن این خاطرات، جشن و سرور کافی نیست. باید کاری متناسب با آن حادثه انجام داد. خندیدن هیچ وقت نمی‌توانست سختی‌ها و مصیبت‌های هشت سال دفاع مقدس را بر مردم ایران هموار کند. این قبیل مسائل، عشق دیگری می‌خواهد که از سوز و اشک پدید می‌آید که راه آن، همین گریه‌ها و عزاداری‌هاست[۱۴]. و تنها با همین روحیه شور و عشق به شهادت در راه مکتب امام حسین (علیه السلام) است که می‌توان دشمنان را از توطئه‌هایشان مأیوس نمود. شهادت‌طلبی یک شعار نیست، چرا که امروز تنها چیزی که استکبار جهانی و شیاطین بزرگ و کوچک از آن می‌ترسند، همین روحیه شهادت طلبی است. داستان فلسطین را سالیان سال است که می‌بینیم. حفظ این روحیه مهم است، هر چند مجال تحقق نیابد. آمریکا از سلاح اتمی شوروی یا کشور دیگری نمی‌ترسد، چون او هم از آن سلاح بهتر و قوی‌ترش را در اختیار دارد و می‌تواند پاسخ دشمنش را بدهد، ولی سلاح شهادت‌طلبی را ندارد و نمی‌تواند به دست بیاورد. آنها برای گرفتن این سلاح از ما برنامه دارند. فرهنگ تجمل، شهوت پرستی هوسرانی، مواد مخدر، تفریحات مبتذل، فیلم‌های کذایی و... از جمله این برنامه‌هاست. و باید توجه داشت که روحیه شهادت طلبی با نشستن پای میز شطرنج یا با تماشای فیلم‌های آنچنانی ایجاد و حفظ نمی‌شود. زمانی دشمن ما را می‌تواند از بمب اتم و هیدروژنی بترساند که در ما روحیه شهادت‌طلبی نباشد؛ ولی اگر روحیه مردانگی و خداپرستی و شهادت‌طلبی وجود داشته باشد، نه ما می‌ترسیم و نه دشمن می‌تواند کاری از پیش ببرد[۱۵]. راه حفظ این روحیه، همین عزاداری‌هاست که امام خمینی (قدس سره) نیز فرمودند: «باید محرم و صفر را زنده نگهداریم به ذکر مصائب اهل بیت (علیهم السلام) که با ذکر مصائب اهل بیت (علیهم السلام) زنده مانده است این نهضت تا حالا»[۱۶].