گو این که دعاء خود نوعی بندگی خداوند متعال است، لیکن دعا برای تعجیل فرج آن حضرت خود برخوردار از فواید و برکات بی‌شماری است. این کار علاوه بر آن که در نزدیک تر کردن ظهور آن سرور معظّم الهی (فرج عامّ) مؤثّر است می‌تواند موجب قرب به آن حضرت شده و راه وصالی را برای ملاقات آن ولیّ مطلق الهی (فرج خاصّ) فرا روی ما بگشاید، چنان‌که جناب فیض کاشانی (رحمه الله) در سروده خویش این واقعیّت را به نظم آورده است:
خیز تا چاره این غم به مناجات بریم حاجت خود به برِ قاضی حاجات بریم
مقصد اصلی دل را که لقای مهدیّ است همچو موسی أرنی‌گوی به میقات بریم
از خدا خدمت او را به تضرع طلبیم به مناجات مگر ره به ملاقات بریم۱
مرحوم آیت‌الله سیّدمحمّدتقی اصفهانی (رضوان الله تعالی علیه)۲ در کتاب شریف «مکیال المکارم فی فوائد الدّعاء للقائم» صد و دو نتیجه و فایده را ویژه دعاکنندگان در حقّ امام زمان (ارواحنافداه) و طالبان تعجیل فرج مقدّسش برمی‌شمارد که خوانندگان محترم را به مطالعه این کتاب شریف که به لطف الهی توسّط جناب حائری قزوینی به فارسی نیز ترجمه شده است، فرا می‌خوانیم.
یکی از آثار مداومت بر دعا برای مولانا صاحب العصر و الزّمان (سلام الله علیه) توفیق لقاء، درک محضر و یاری آن جناب است. از جمله دعاهایی که می تواند تأثیر ویژه‌ای در راهیابی به محضر شریف آن حضرت داشته باشد، می توان به این سه دعا شریف اشاره داشت:
* دعا عهد: امام صادق (علیه السلام) درباره عظمت و شرافت آن می‌فرماید:
هر کس چهل صباح این دعا را بخواند، از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدا او را از قبر بیرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد و حقّ‌تعالی در مقابل هر کلمه هزار حسنه او را کرامّت فرماید و هزار گناه را از او محو گرداند.۳
* خلاصه دعای شریف عهد: که امام صادق (علیه السلام) آن را انشا نموده و در فضل آن این‌گونه فرموده‌اند:
هر کس این دعا را بعد از هر نماز واجب بخواند، همانا که حضرت را در بیداری یا خواب خواهد دید.۴
* دعاء تردّد: جناب آیت الحقّ، مرحوم طبرسی (رحمه الله)، در کتاب شریف “مکارم الأخلاق”، این‌گونه آورده که:
«رُوِیَ مَن دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ عَقیِبَ کُلِّ فَریِضَةٍ، وَ وَاظَبَ عَلَی ذَلِکَ عَاشَ حَتَّی یَمُلَّ الحَیَاةِ، وَ یَتَشَرَّفَ بِلِقَاءِ صَاحِبِ الاَمرِ (عجّل الله تعالی فرجه)»۵ روایت است، هر کس این دعا را بعد از هر نماز واجب بخواند و بر آن مواظبت کند، آن‌قدر عمر خواهد کرد تا از زندگی ملول گشته و به دیدار حضرت صاحب الامر (علیه السلام) مشرّف خواهد شد. این دعای شریف چنین است:
«اَللّهُمَّ صَلََِّ عَلَی مَحَمَّدٍ وَ آلِ مُحُمِّدٍ، اَللّهُمَّ إِنََّ رَسولَکَ الصّادِقَ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، قَالَ: إنَّکَ قُلْتَ: ما تَرَدَّدْتُ فی شَیْءٍ أَنَا فاعِلُهُ کَتَرَدُّدی فی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ الْمُؤمِنِ، یَکْرَهُ الْمَوْتَ، وَ أَنَا أَکْرَهُ مَسائَتَهُ. اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ! وَ عَجِّلْ لِاوّلیائِکَ الْفَرَجَ وَ النَّصْرَ وَ الْعافِیَةَ، وَ لاتَسُؤُْنی فِی نَفْسِی، وَ لا فی فُلانٍ قَالَ: وَ تَذَکَّرْ مَنْ شِئْتَ»؛۶
خدایا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست! پروردگارا، به درستی که راستگوی تصدیق‌شده تو که درود تو بر او و آلش باد، فرموده است که تو فرموده‌ای: من در هیچ امری که انجام‌دهنده آنم، همچون تردید در قبض روح بنده مؤمنم که مرگ را ناخوش دارد، تردید نکرده‌ام؛ چرا که من خوش ندارم او را ناراحت کنم.۷ پروردگارا، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و برای اوّلیای خودت فرج و نصرت و عافیت را تعجیل فرمای! و مرا در مورد خودم و در مورد فلانی ناراحتی مرسان! [فرمود: و به جای کلمه فلانی هر کس را بخواهی، نام می‌بری].
——————–
پی نوشت ها:
۱٫ ملامحسن فیض کاشانی، شوق مهدی، تصحیح علی دوانی، ص ۱۴۲٫
۲٫ آیت‌الله سیدمحمدتقی اصفهانی (ره) در کتاب شریف «مکیال المکارم فی فوائد الدّعاء للقائم» درباره سبب تألیف این کتاب چنین می‌نگارد: بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت انتظار فرج آن بزرگوار و دعا کردن برای تعجیل فرج او و اهتمام به هر چیزی است که مایه خشنودی آن جناب و مقرب شدن در آستان او می گردد. … پس به فکر افتادم کتاب جداگانه‌ای در این باره بنگارم که تمام فواید را دربرگیرد و به سبک جالبی آن را به رشتة تحریر درآورم، ولی حوادث زمان و رویدادهای دوران و ناراحتی‌های پی در پی مانع از انجام این کار می‌شد تا این که کسی را در خواب دیدم که با قلم و سخن نتوان او را توصیف نمود؛ یعنی مولا و حبیب دل شکسته‌ام و امامی را که در انتظارش هستیم. او را در خواب دیدم که با بیانی روح‌انگیز چنین می‌فرمود: «این کتاب را بنویس و عربی هم بنویس و نام آن را بگذار: مکیال المکارم فی فوائد الدّعاء للقائم»؛ سیّدمحمّدتقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ترجمه حائری قزوینی، ج ۱، ص ۴۹ .
۳٫ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۹۵، باب ۲۹، الرجعه، ح ۱۱۱، و نیز محدّث قمی، کلیات مفاتیح الجنان، دعای عهد حضرت امام زمان (علیه السلام).
۴٫ بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۸۹، روایت ۱۲، باب ۴۰ ، و نیز میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۷۴٫
۵٫ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۲۸۴٫
۶٫ حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۲۸۴٫
۷٫ این بخش از دعا ناظر به بیانی است که در روایت «اسراء» به نقل از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است. قسمتی از این روایت شریف را از نظر می گذرانیم: «لَمّا اُسْرِیَ بِالنَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قالَ: یا رَبِّ، ما حالُ الْمُؤْمِنِ عِنْدَکَ؟ قالَ: یا مُحَمَّدُ، مَنْ اَهانَ لی وَلِیًّا فَقَدْ بارَزَنی بِالْمُحارَبَة‌‌ِ وَ اَنَا اُسْرَعُ شَیْیءٍ اِلی نَصْرِة‌ِ اوّلیائی وَ ما تَرَدَّدْتُ عَنْ شَیْیءٍ اَنَا فاعِلُهُ کَتَرَدُّدی عَنْ وَفاةِ الْمُؤمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ اَکْرَهُ مَسائَتَهُ….»؛ حضرت امام باقر (علیه السلام) فرمودند: در شبی که خداوند پیامبر را (به بالا) سیر داد، آن حضرت به خداوند عرض کرد پروردگارا حال بنده مؤمن در نزد تو چگونه است. خداوند فرمود: ای محمد، کسی که به ولیی از اوّلیاء من توهین کند، او به تحقّیق اعلان جنگ علیه من داده است و من چه زود به یاری اوّلیائم می شتابم. در هر کاری که قصد انجامش را دارم تردید روا نمی دارم مگر هنگام قبض روح مؤمن. او از مرگ اکراه دارد ولی من از وارد شدن بدی به او اکراه دارم…؛ کلینی، اصول کافی، ج ۲، کتاب ایمان و کفر، باب من اذی المسلمین و احتقرهم، ح ۸، ص ۳۵۲ .
نظر خود را اضافه کنید.