1.(( نادانی، دشمن است و دانش و فرزانگی[مانند] بردباری است. کسی که نتواند خشم خود را فرو برد، آرامش خاطر نخواهد داشت)).1
2. (( شادمانی کردن در حضور انسان[ ناراحت و] غم زده، [نشانه بی] ادبی است)).2
3. (( خنده بی دلیل و بی¬جا نشانه نادانی است)).3
4. (( هیچ کس را به گونه¬ای احترام مکن که موجب زحمت او شود)).4
5. (( شما را سفارش می¬کنم... به پس دادن امانت به کسی که به شما اعتماد کرده است...)).5
پی¬نوشت¬ها:
1. محمد جواد طبسی، با خورشید سامرا، ترجمه : عباس جلالی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، 1379، چ1،ص 145، به نقل از : نزهـة الناظر، ص 73.
2. ابن شعبـة الحرانی، تحف العقول، ترجمه: بهزاد جعفری، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1377، چ1، ج2، ص 402.
3. همان، ص 398.
4. همان، ص 403.
5. همان، ص 399.
نظر خود را اضافه کنید.