پیامبر صلی الله علیه و آله اصرار زیادی داشتند تا این نکته را که امام حسن و امام حسین علیهماالسلام فرزندان او هستند آن چنان در وجدان امت اسلامی تثبیت کند که مجالی برای شک و شبهه باقی نماند؛ به عنوان نمونه به موارد ذیل اشاره می‌کنیم:

۱٫ رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

«هذان ابنای من أحبهما فقد أحبّنی(۱) ؛ این دو، پسران من هستند؛ هر کس آن دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است.»

در متن دیگری آمده:

«هذان ابنای، وابنا ابنتی؛ اللهم انی أحبّهما و أحبّ من یحبّهما(۲) ؛ این دو، پسران من  و پسران دخترم هستند؛ خدایا! من آن دو را دوست می‌دارم و نیز هر کس را که آن دو را دوست بدارد، دوست می‌دارم.»

در روایت دیگری از عایشه آمده پیامبر صلی الله علیه و آله حسن را در آغوش می‌گرفت و به سینه‌اش می‌چسباند و می‌فرمود:

«اللّهم انّ هذا ابنی و انا أحبّه  فأحببه و أحبّ من یحبّه(۳) ؛ پروردگارا! این کودک، پسر من است و من او را دوست می‌دارم؛ پس او را دوست بدار و هر کس را که او را دوست می‌دارد، دوست بدار!»

۲٫ رسول اکرم صلی الله علیه و آله به محض تولد یکی از آن دو [امام حسن و امام حسین] به اسماء فرمود:

«یا اسماء هاتی ابنی؛ ای اسما، فرزندم را بیاور!»

۳٫ حضرت می‌فرمود:

«هذا ابنی سیّد(۴) ؛ این پسرم سید و سرور است.»

۴٫ پیامبر صلی الله علیه و آله در مسجد می‌نشست و می‌فرمود:

«دعوا ابنی لی؛ فرزندم را برایم بخوانید.»

راوی گوید: حسن دوان دوان آمد و پیامبر او را در آغوش گرفت… پیامبر صلی الله علیه و آله دهانش را بر دهان او گذارد و گفت: «پروردگارا! من او را دوست می‌دارم، تو نیز او را دوست بدار و کسی که او را دوست دارد نیز دوست بدار!»

پیامبر اکرم این جمله را سه بار تکرار فرمود.(۵)

۵٫ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«کلّ ابن آدم ینتسبون الی عصبة أبیهم الأ ولد فاطمة فانّی أنا أبوهم، و أنا عصبتهم(۶) ؛ هر یک از فرزندان آدم به خانواده پدرش نسبت می‌برد، جز فرزندان فاطمه که من پدرشان هستم و خانواده آنهایم.»

کسانی که متون بیشتری دال بر فرزندی حسنین علیهماالسلام می‌خواهند، به الغدیر (ج ۷، ص ۱۲۴ -۱۲۹) مراجعه کنند.(۷)

پی‌نوشت‌ها:

۱- ذخائر العقبی، ص ۱۲۴/ صفة الصفوه، ج ۱، ص ۷۶۳/ تاریخ ابن عساکر، ج ۴، ص ۲۰۶/ کنزالعمال، ج ۶، ص ۲۲۱/ الغدیر، ج ۷، ص ۱۲۴٫

۲- ینابیع المودة، ص ۱۶۵، نقل از: ترمذی؛ نسائی، خصائص امام علی، ص ۱۲۴/ مجمع الزوائد، ج ۹، ص ۱۸۰/ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۶۶ و ۱۷۱/ ذخائر العقبی، ص ۱۲۴٫

۳- کنزالعمال، ج ۱۶، ص ۲۶۲/ مجمع الزوائد، ص ۱۷۶٫

۴- مصادر این روایت بسیار زیاد است و تقریباً نیست کتابی که آن را ذکر نکرده باشد.

۵- ذخائر العقبی، ص ۱۲۲٫

۶- الصواعق المحرقه، ص ۱۵۴/ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۲۴/ تاریخ بغداد، ج ۱۱، ص ۲۸۵/ ینابیع الموده، ص ۲۶۱/ فرائد السمطین، ج ۲، ص ۶۹/ مقتل خوارزمی، ج ۱، ص ۶۸/ احقاق الحق، ج ۹، ص ۶۴۴ و ۶۴۶/ ذخائر العقبی، ص ۱۲۱٫

۷- منابعی که علامه احمدی بیان کرده، که عبارتند از: ینابیع المودة، ص ۱۳۶ – ۱۳۸- ۱۴۶- ۱۸۲ و ۱۸۳ – ۲۱۴ – ۲۲۱ و ۲۲۲ – ۲۵۰ – ۲۵۵ – ۲۵۸ و ۲۵۹ – ۳۳۱/ اسعاف الراغبین، ص ۱۳۲ و ۱۳۳/ کفایة الطالب، ص ۲۳۵ – ۲۳۷/ الفصول المهمه، ص ۱۵۸ و ۱۵۹/ تاریخ الخلفاء، ص ۱۲۶/ تاریخ ابن عساکر، ج ۴، ص ۱۵۲ و ۲۰۳ و ۲۰۴٫

منبع:

تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی علیه السلام،سیدجعفر مرتضی عاملی، ترجمه محمد سپهری .
 


 

نظر خود را اضافه کنید.

0
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد

زیارت عاشورا

 پایگاه تخصصی امام حسین علیه السلام به طور اختصاصی به موضوعات مرتبط با امام سوم شیعیان، حضرت سید الشهدا علیه السلام می پردازد و معرفی جهانی آن حضرت و دفاع از مکتب ایشان را به عنوان هدف خود قرار داده است.

تماس با موسسه جهانی کربلا : 692979-91-021

شبکه های اجتماعی

 

 

Template Design:Dima Group

با عضویت در کانال تلگرام سایت جهانی کربلا از آخرین مطالب باخبر شوید .عضویت در کانال تلگرام